Bizim
oraların köyleri
Uzay
tarafında geceleri siyah güller
Gündüzleri
dağlarının gölgeleri gonca misali insanlarının üzerine dökülür
Derin
yarık kaşları
Ayakları
burunları elleri kulakları kafaları bedenlerinde
Ağlamazlar
derin dereden akar çayları
Gülmezler
yüksek zirvelerden aşağı sızar gözeleri
Güzeldirler
çirkindirler bilmezler, silmezler ayak izlerini
Dururlar
köylük yerinde çeşme başında bakraç bakraç omuzlarında geçtikleri günler
Hele
köyünün adamı olur giderler ya şehre
Aman
ne büyük gurur bu
Dünya
iner her ayak atmalarında önlerine eğilip almazlar evren başlarına yıldız
yapmazlar
Koy
verirler çocuklarını gurbetin kucağına ırgat ırgat asker, işçi, memur;
asilliklerinde patronlukları bilinmezliklerinde ki garipliktir.
Gariplikleri
iyi bilinir düşmanlıklarınca bir
Siyah
güller, al al gülerler; tren gelir yanlarından geçer, inmezler; giderler
kalmazlar aldırmazlar dünlerini yarınlarına koymazlar, uzamazlar kısa kısa akıl
sapları yüreklerinde saklıdır.
Uzaydan
dünyasına saklı açılan siyah güller
Buram
buram insanlık kokar
Gurbet
koklar
Şehirler
dolar dolar dolar aynı renk, rengârenk gözleri ayrı düşer,
Ayrı
ayrı mahallelerde otururlar
Saksılarında
bakarlar siyah güllerine yeni keşfetmiş gibi hayatlarını bu günlerine hoşça
kal.
Yazarın
Sonraki Yazısı