Korkmak kadar göreceli yadsýmak varlýðýný

Umarsýzca kýyýsýnda köþesinde kalmak kadar

Yine de susmak bilmezken gönül nereye kadar.

Tümlenmiþ bir cümlenin içinde gizlenmek

Bir düþ kadar asil olsa da

Acýsýný yaþamak

Uðruna sevdanýn

Arýnmak dünyanýn kirinden pasýndan.

Düþ ertesi, gün ertesi

Çaresizliðin yürek burkan tecellisi.

Kifayetsiz addedilen ruhun son hamlesi

Var oluþun hükmünde yok sayýlmak

Acýsý o duyulan öfkenin.

Nazarýnda, niyazýnda

Ellerimin her seferinde dokunduðunda semaya.

Ýnkâr etmek aslýný mümkün mü söyle sefil gönül

Yok addedilmek dünyanýn gözünde

Ne bir kelam ne de þu kýrýk kalem

Telaffuz ettiðim nice kelime içermez tek sitem.

Kuþlar kadar ürkek ve naif

Kafes kadar dar her bir zihniyet

Kemale erse de yaþým

Vazgeçemediðim o çocuk yaným.

Erer ömür elbet bir gün nihayete

Yine de söyle, çöker mi bunca acýnýn tortusu en dibe

Yalan riya olmadý yoldaþým

Gök kubbe altýnda buluþtuðum nice gönüldaþým.

Ne zafiyet ne yoksunluk

Nicedir eþliðinde iken o ketum yalnýzlýk

Ne baþý ne sonu bu hikâyenin

Asla sirayet etmediðim o meþum sessizlik yüreðin karasý

Ýnkâr edemediðim içine düþtüðüm o büyük yanýlgý

Ve ne varsa yürekte gizli saklý.