Online Üye
Online Ziyaretçi
Ölürüz
Yollar gibisin sevgilim! Yürüdükçe hem yaklaşıyor, hem uzaklaşıyorsun. Ayaklarım kan içinde, sana ulaşamam. Ulaşsam ayağa kalkamam. Dağların ardı uzak, uzak içimde darağacı.
Benim sığınacak başka yerim yok yeryüzünde! Bakışlarının ebemkuşağına sar beni, sakla ne olursun, düşürme gözlerinden. Gözlerinin kenarında usulca dururum, kar olmam, buz olmam, toprağına hiç yağmam sevgilim. Çiçeklerini küstürmem, bülbüllerini susturmam, kirpiklerinde susarım.
Ağlarsam! Söz akıtmam gözyaşımı sinene, sinende menekşelerini soldurmam. Ağlarsam içime ağlarım, içime akıtırım acımı, sana hiç belli etmem. Benim gidecek başka yerim yok bu şehirde, sinene sar beni, sakla ne olursun, düşürme yüreğinden. Salmam serçelerimi kalbine, duvarlarına kanatlarını vurdurmam sevgilim. Vuslatı küstürmem, aşkı susturmam ama susarım kalbinin otağında. Dururum bildiğim en güvenli limanda.
Çiçek bahçelerinin anahtarını verdim geri, kucağımda birkaç al gül, gülsüz baharlarım. Yorma, yorma kalbini! Kalbinin gülüşlerini özleyeceğim sevgilim, özletme…
Ben gözlerime duvarlar ördüm, kalbimi kafeslere kapatıp aşkı avuttum. Kandırmadım kendimi, yalan söylemedim sana bir kerecik. Sevdim demiştim ya, seni çok sevdim sevgilim.
Benim söyleyecek çok sözüm var sesimde! Düşünce karanlık yüreğime, güneşini getirir misin? Ben çölüm, ben yoz, tükenirken ömrüm / yağmurlarını alıp gelir misin? Benim seveceğim başka gönül yok bu dünyada, gönlünde yerimi soğutma. Başım omzunda, yüreğim yüreğinde öylece giderken;
“Yüzünü düşürme sevgilim!
Kalırsam kırılır kanatların, suya düşer gözlerin…
Kalbini kalbimin izinden silme sevgilim!
Gitmezsem zehirlenir yüreğin, ateşlere düşer bedenin…
Gitme deme, gitmezsem ölürüz sevgilim!”
Nevim Karahan