Online Üye
Online Ziyaretçi
Atomlar arasında çarpışıyor şiire hasretim.
Tabi heykeltıraşa ilham olmaktan da çekinmiyor.
Nerden esti demeye kalmadan,
Heykel dile geliyor.
Sakın sorma bana neler söylediğini heykelin.
Aklımda olsaydı zaten kazırdım,
Bol kireçli mağara duvarlarına.
Ve asardım,
Gelinliğinin ak duvağına.
Yumurtadan çıkan kurbağaya ışık saçıyor hasretim.
Tabi göleti kirletmeden de edemiyor.
Bir tutam moloz yığını gibi,
Sert ve acımasız hasret akıntım.
Kasvete sabır gösterircesine yuvarlanıp giderken kalemim,
Kulağıma bir fısıltı dahi değmeden,
Birden ayaklanıyor göletin sakinleri.
Curcuna çıkmadan anladım neyse ki kabahatimi,
Hasret dökülmez ki buraya.
Sonrasında yazdım hasretimle yan yana,
“Ve ölmez şiir yazıldıkça,
Gömülmez şair okundukça”.