Gelinciklerin boynu bükük

Dünden kalmýþ solgun yapraklarý

Biteviye ve ansýzýn

Ruhun can çekiþen soðuk yankýsý.

Terk edilmiþliklerin yaþattýðý o buhran

Bir nebze de olsa geçmiþten arda kalan.

Kin gibi ya da öfke hatta gurur

Çoktan baþlamýþ bir öykü

Kim bilir nerede son bulur.

Istýrap kadar yakýcý

Mihenk taþý oldu ömrün çekilen acý.

Cümle kuþ can verirken soðuk gecelerde

Sükunet ve özlem saklý hecelerde.

Palazlanmýþ bir düþtü belki de

Sonsuzluk olmadý mý tek ümit beklenti dahilinde.

Acele sevmelerle uzaða savruldu gönüller

Gönül olmaktan hicap etti ölü düþler.

O düþler ki yana yakýla çaðýrýr adýmý

Bilirsin kimdedir bu derdin dermaný.

Ne hançerin soðuðu deðen tene

Ne rüzgarýn þiddeti savuran yerden yere.

Leb-i derya adýna alem denen

Adý aþýk ezelden beri can veren.

Ne ümitler aldý yürüdü

Ne kelimeler yetti saðaltmaya hüznü

Bir vardý baþý bu hikayenin

Belli ki sonu gelmeyecek hayallerin

Yitik bir ufuk kadar hicap veren

Yanýk ne varsa küle dönen.

Geceyi taþýmak kadar kutsal

Özünü korumak adýna her yol mubah

Kâh seferi kâh ebedi

Bir yaným eksik bir yaným aþkla tescilli.

Oyunbozan düþler erdi nihayete

Ýnkar edemem benlik artýk hüznün zimmetinde.