AYRIK OTU

Hayat ince bir çizgide cambazlýk yapmaktan baþka nedir ki?

Bir arkadaþýmýn dediði gibi " ayrýk otu öyle kuvvetli bir bitkidir ki sýmsýký sarar sarmalar."

(Ayrýk otu deyince sizin aklýnýza bir bitkinin büyümesini engelleyen zararlý bir bitki geldi deðil

mi?)O sohbetten sonra hayata bakýþ açým deðiþti. Bir ayrýk otu olmayý diledim o an…

Yüzümdeki esrar perdesini kaldýrýp, yüreðimdeki beni bana anlattým.

Önceleri sitem ettim , kahýr ettim, isyan ettim…….ettim ettim ettim.

Bir süre sonra bu helezanlar yerini sorulara, sorgulamalara, sordukça ben deki beni araþtýrmaya

nedenlerini anlamaya býraktý.

Ýlk anladýðým þey ...Kendine acýmak, yalnýzlýða kahretmek yerine, battýðým diplere ayaðýmý vurup

Haydi Ya Bismillah! demenin þart olduðunu kavradým.

Gri bulutlar öyle kolay daðýlmayacak.

Biliyorum yaþanýlan acýlar unutulmayacak.

Elbette hayat hep mavi olmayacak, o acýlarýn bana kattýklarý bugün ki beni, ben haline getiren

olduðunu anlayýnca da þükrediyorum. Uzun cümleler kurmaya ihtiyaç duymadým.

Gönül eðlendirme peþine düþmektense, gönlü doyurmanýn peþine düþtüm.

Aþký bir amaç yada bir araç gibi görmedim… Aþký aþk için yaþayýp, Þems’ini arayan Kimya Hatun

olmak istedim. Ona ulaþtýðýmda saadetin en büyüðünü yaþayacaðýma inandým. Hayat bir sýr

perdesi gibi aslýnda , içine girip o perdeyi aralamak bizim elimizde.

Ya da sýrlar arasýnda bir hayata mahkum olmakta bizim elimizde.

Boðazýn kýrk dügüm olduðunu, her sözü kýrk kere yutup, sarf etmeyi hayatýma þiar edindim.


Derya da bir damla iken, bir yürekte doðmanýn sancýsýndayým.

Aslýnda bir ben vardým bende, bir de görünen yüzüm!


NUREFÞAN