Yetinmek bir gizemse arka bahçesindeyim yalýtýlmýþ sözlerin. Bir bir ayýklamak belki de payýma düþen. Ve daha nicesi kefareti ödenen.

Tümden kaybolmuþ ve seyrelmiþ tüm varlýklar. Uzaðýnda belki yakýnýnda durmak ise tek çare varsýn defalarca savrulayým. Asla da hicap etmem, etmedim de. Yeter ki çalýp çýrpmasýnlar.

Ezelden beri kilitlediðim o bahçenin kapýsý ve eþlik eden arþa uzanan duvarlar. Ola ki sýzan bir ruh göreyim kaybolurum anýnda, karýþýrým sonsuzluða.

Bir kez izin vermiþtim sadece bir kez karýþmak adýna yabancý dünyalara ve bir kez idi varlýðýmýn iþgali. Asla düþmem ayný hataya ne de eþlik ederim yalanlara hepten yankýlanan üstelik fütursuzca.

Ýmgelerin belli belirsiz tahayyülü kadar yakýndým varlýðýna, yoktan var olmuþ iki kiþilik dünyanýn son kumanyasý idi paylaþtýðýmýz. Lokma lokma yedik, bölüþtük aþýmýzý kayýpta iken aþk. Bedelsiz sanmýþtým bilemedim saf ruhumun katledileceðini.

Tasarrufundayým artýk aþkýn da vefanýn da.

Bir kývýlcým yetmiþti oysa tek bir kývýlcým. Yangýnýn tam da ortasýnda tutuþtu hayallerim, depreþti mazimin yankýlarý ve seyreldi zaman hele ki var olduðuna inandýðým varlýðýnýn esef verici bencilliðini duyumsadýktan sonra.

Yetinmek ise payýma düþen sonuna kadar arkasýndayým tevekkül ederken üstelik kendimi bildim bileli.

Ve bildirdim kendimi, korunaklý düþlerimi bir bir serdim ayaðýnýn altýna ezeceðini bilmeden. Bilemedim, ihtimal dahi veremezken defalarca öldüm. Defalarca boyut deðiþtirdim.

Karýþtým hepten sonsuzluða, kovuþturuldum acýmasýzca ve ve…

Virgüller koydum sayýsýz kere ve onlarca soru iþareti keza baþým dertte hala cevabýný bulamadýðým ne varsa iþgal eden benliðimi. Ama umarsýzým hiç olmadýðým kadar koca bir nokta ile sonlanmýþken hikaye.

Kahramanlarý romanlarýn kalemin dürtüsüyle gidip geliyorlar derken ömürler katlediliyor ihtiras yüklü egolarla. Bu yüzden yazmaya olan düþkünlüðüm ve bu yüzden duyduðum o büyük aþk kelimeler ihanet denen mefhumun varlýðýndan bihaber iken.

Kýyýsýndayým belki de ölümün belki de geciktirilmiþ sonlarýmýza adým adým yaklaþýrken kudreti ile yaþama sevincimin erteliyorum yarýnlarý ana odaklý ve dünden muaf. Muaf tutulmadým mý her daim ve uzaðýnda kalmadým mý? Zorlandým hiç olmadýðý kadar. Tahammül sýnýrlarým ihlal edildi binlerce kez. Karþýlýðýnda cezalandýrýlmak akla zararmýþ.

Ýstekler ve sunumlar bir yanda izafi görüntüler gölgeleri oynaþýrken…

Ya ben… Hayýr, ben bir gölge deðilim her ne kadar bir gölge kadar silik addedilsem de kimi tarafýndan. Etten kemikten teþekkül etmem asla önem arz etmiyor zira varsa yoksa her daim beni zora sokan þu duygularým. Mantýkla örtüþmeyen ve yokuþ aþaðý beni yuvarlayan.

Tarafýmca tutulan tüm o tutanaklar. Her þey bir bir kayýtlý, þüphen olmasýn her ne kadar ben sayýsýz þüphe içerisinde debelensem de… Tek þüphe etmediðim benliðim ve gerçeklerin bir bir önüme serilmesi.

Bilsem ne olur bilmesem ne deðiþir. Þu ahir ömrümde neyi deðiþtirmeye yetti ki gücüm.

Kurulu bir saat geriye doðru iþleyen her ne kadar sürekli geç kalsam da. Her þeye ama her þeye geç kaldým hem de kendimi bildim bileli. Geç kalmýþlýðýmýn verdiði o telaþ yüzünden hep elim yaðým dolaþtý birbirine. Ne paniðimdir ve nasýl pireyi deve yaparým. Eh, bu saatten sonra hangi oranda deðiþebilirim ki her ne kadar deðiþme arzusu ara sýra esir alsa da benliðimi. Deðiþmek ya da deðiþmeye zorlanmak hep zoruma gitmiþtir. Kimseye benzemek gibi bir niyetim yok madem hangi koþula intibak etmek için hangi kalýba girmem beklenir, onu da anlamýþ deðilim.

Sýðýnmak mý sýðýnak mý? Bu da ayrý bir soru kendimi konumlandýrýrken ne olduðuma dair. Aslýnda her iki seçenek de mevcut portföyümde.

Ulaþmak mý ulaþýlmaz mý? Sanýrým doðru cevabý biliyorum.

Zikretmediðim ne çok þey var o kadar çok atýfta bulunmuþ olsam da.

Anlaþabilmek için fasikül dolu söylemler sarf etmek deðil ki önem arz eden.

Gözleriyle birbirine neler neler anlatýr ortak frekansta buluþmuþ yürekler, dostlar ve aþýklar. Bin kez de küsseler yeniden barýþmak mümkündür ve barýþýp devam ederler yola eþliðinde sevginin. Anlamak isteyen herkes bakar birbirine, susar ama konuþur sessizlik hüküm sürerken.

‘’Ve susmada bile

Sözler, yalvarmalar vardýr.’’   (Tasco)