Zamanı tükenmişti nerede ise bu dünyada daha ne kadar kalacaktı ki, hayat bu aslında yarının olmadığını gayet iyi biliyordu. Onun için kalbini sevgilere açmış “benim adım sevgi” demişti.

       Her gelen sevgiyi buyur etmişti gönlüne. O sevginin zorluğunu herkesten iyi bilirdi amma yine de “sevgisiz olmaz” derdi. Etrafındakiler her ne kadar sevginin yalan olduğunu söylese de o hiç aldırmazdı her insanın düşüncesi ayrıdır diye düşünürdü.

       Bir tanesi ona çok yakınlık göstermeye başlamıştı. Baştan ona karşı tedbirli davranmıştı. Hatta “kendine dikkat et ne yapmak istiyorsun beni tanıyorsun görüyorsun” demişti. Oda “neden olmasın sevgi yanlış mı senin neyin eksik pek ala sevilecek insansın” diye karşılık vermişti. Kendi kendine “inşallah hayır olur” diye düşünmüştü. Hatta uzun süre uzak durmaya çalışmış, onu denemişti. Aradan uzun bir zaman geçenden sonrada ona karşı sevgi beslemeye başlamış ve onu sevmişti hem de çok! 

        Onu çok sevmişti. Onunla nefes alır onunla hayat bulur olmuştu. Gözüne halele gelsin istemezdi. Suratı asılacak olsa onunda dünyası yıkılırdı. Ağlasa onunla oturup ağlamak isterdi.

Gülünce dünyalar onun olurdu hayatı şenlik olurdu. Elinden gelse tüm dünyanın güzelliklerini ona verirdi. Elini atınca her şey onun elinin altında olsun diye hazırlık yapardı. Hiç usanmazdı yorulmazdı. Dünyada onun için bir tek o vardı. İsterdi ki tüm dertlerini çözsün hiçbir der ona yük olmasın. Hayatı kolay olsun, kolay yaşasın. Sevdiğinin bilgisiz olmasını istemezdi. Onun bilgili kültürlü olmasını arzu ederdi. Bunun içinde elinde olan imkânları seferber etmekten çekinmezdi. Her seferinde “ sana bilgisiz olmak yakışmıyor benimle oturunca her konuda konuşup fikir verebilmelisin, dünyadan habersiz olmamalısın ” derdi. Onu eğitmek için çalışmakta gün geçtikçe de bilgisinin artışını görmekte ve çok mutlu olmaktaydı. Aralarında hiç bir uyumsuzluk söz konusu değildi.

         Fakat bir gün onunla sohbet ederken sevdiğinin onu sevmediğinin farkına vardı. “ ne oluyor bu değişiklik neden” diye sordu. Fakat cevap alamadı. Sevdiğinin Uzun uzun dalıp gittiği anlar çok olmaya başlamış “hey buraya gel neredesin” deyince o da “ buradayım yanında görmüyormusun” diyerek cevap verirdi. Bir gün “ benden bıktın mı” diye sorunca hiç tereddüt etmeden “ evet” deyiverir.  Onu istemediğini görünce çok üzüldü. O aslında böyle bir duruma her zaman kendini hazırlardı. Fakat yinede Kendisin biraz aptal yerine konmuş gibi hisseti. Ve kendi kendine “ kendine gel sana bu layıktır. Sen zavallı bir insan değilsin böle bir olaya hazır olman gerekirdi” dedi. . Sevdiğine “Olsun be güzelim sende haklısın bizde akşam vakti bizimle vakit geçirmen doğru olmazdı. Amma ben sana bunu baştan söylemiştim ve beni tanıyordun güzelim isterdim ki bu güneşin batışı senin yanında olsun. Fakat olmadı sen sabır edemedin oysa sana hiç kötülüğüm dokunmadı sevmekten başka” dedi.

          Bir an önce oralardan uzaklaşmak için karar verdi. Bir daha ona görünmeden sevdiğinin bulunduğu yeri sessizce terk edip bilinmeyen bir tarafa doğru başıboş gönlü kırık kayıp olup gitti. “ beni adım sevgi” diyen bu insan Bir daha gönlünde birine yer veririmi bilinmez.

 

 

                                                                              Faruk Soydemir

( Benim Adım Sevgi başlıklı yazı Faruk tarafından 17.11.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.