kaçırdım yine son sevda trenini
sevmez yüreğim senden başka birini
unutmam mümkün mü gözlerini
kazıdım yüreğime isminin her harfini
yalnızlığıma sırdaş ettim geceleri
gelirsin diye kapım yarı aralık
bohçamı derledim kapı arkasında hazır
arkama bakmadan seninle gitmeye hazırım
meçhul olan o yolda birlikte yürümeye
dönmesen de gittiğin yerden
bir nefes gibi olacağım yanında
en zor anında
ayrılık elbisesi biçme aşkımıza
ecel bile ayıramaz bizi
olmasa da bu dünya da
mahşerde buluşuruz
suskunluğum içimde kopan fırtınanın habercisidir
çıldırtma beni çıkmazlardayım
aç telefonunu çalsın yeter bana
bakmasan da
iyiyim de... döneceğim de
ihtiyacım var sana
ümitlerin bittiği yer de yaşamda sonlanırmış
geride sadece anılar kalırmış
ve sararmış bir de resim
bırakma ne olur beni tek başıma
yer gök şahit bak gözyaşlarıma
itme beni sensizliğe
dayanılmaz sevgisizliğe
buz dağı olsaydı erirdi şimdiye kadar
içimdeki ateşin bak hala sönmedi
sarıyorum sensiz günleri hep geriye
özlemlerim belki diner diye ...
Refik
01 .11 .2014
İstanbul
(
Ümitlerin Bittiği Yerde başlıklı yazı
keskin2011 tarafından
1.11.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
