Bozuk akorduyla hicap etmekte tuþlarý þu antika piyanomun. Hani az vakit geçirmemiþtim baþýnda. Ve baþýmda o ketum, gözlüklerinin ardýndan deli dolu bakýþlarýyla sürekli parmaklarýma vuran rahmetli piyano hocam.

Nota kitaplarýný arasýnda nasýl da boðulurdum tam da arka masada çözülmeyi bekleyen fizik ve matematik problemleri sýrasýný beklerken.

Tüm derdim vakit darlýðý idi. Çocuk aklý iþte… Basit dertler, kaprisli arkadaþlýklar bir yandan ve kopamadýðým ne varsa.

Ritmi yerindeymiþ hayatýn. Ýþtigal ettiðim ne güzel bir mesleðim varmýþ. Öðrencilik asla doymadýðým. Sýký sýký sarýldýðým düþlerim ta o yýllarda filiz vermiþti. Yadýrgayanlar olduðunu bilmez miyim hatta alay edenler. Büyümeyi hep reddettim ne de olsa. Hala da tam anlamýyla bir yetiþkin olduðum iddiasýnda bulunmayacaðým. Yetiþkinliðin neyle eþdeðer tutulduðu o kadar bariz ki.

Sahip olup kavuþamadýklarýmýz belki de sahip olma istemiyle hayalini kurup kim varsa malik olanlar ve onlarýn nazarýmýzdaki görüntüleri.

Hiçbir þey gerekmiyor mutlu olmak için. Eðer ki umutlarýnýz ve sevi yetiniz elinizden alýnmamýþsa en mutlu sizsiniz.

Sahip olamayýp sahip olanlarý kýnayýp aþaðýlýyorsanýz ne yazýk ki yapacak bir þey yok.

Olmak mý olmamak mý sorusu yerine tek sorulmasý gereken: Haiz olmak mý yetinmek mi…

Yanýlgýlar, istiflenmiþ öfke ve nefret yerine çok þýk var aslýnda elinizde göremediðiniz. Neyin ne olduðu ya da kimin neye sahip olduðu deðil önem arz eden. Tek mahiyeti þüphe arz etmeyen: Sahip olup yetinme güdüsüyle çabalamanýz insan olmanýn bilinciyle üstelik. Kýrmadan, incitmeden ve korkmadan sevmek.

Üzünçler nasýl mutluluk kaynaðý olabiliyor baþkalarýnýn nazarýnda çözmeye çalýþmaya bile yeltenmediðim bir problem ve cevabý bilen sadece O. Günahlar da sevaplar da kimsenin tekelinde deðil üstelik. Düþünceler sadece düþünebilene ait ve has. Üstelik kimse vasýflarýndan dolayý suçlanmamalý hele ki iyi niyet güdüyorsa yürüdüðü yolda.

Akýl, irade, yürek ve vicdan bahþedilmiþ biz aciz kullar her nasýlsa pek meraklýyýz haricimizdekileri yargýlayýp, didikleyip bir o kadar sorgulamaya. Hangimiz ne derece üstün olabiliriz ki bir diðerinden ya da kim ne þekilde hak görebilir ki yetkili merci olmayý.

Ne yargý ne hüküm ne de suç.

Bizlere tanýnan yaþama hakký ve sevebilme yetisi o denli özel ve ihtiþamlý ki. Keþke kirletmesek birbirimizi. Kirlensek bile dokunmasak beyaza. Beyaz beyazlýðý ile kalsa da kara sadece koyultsa aciz ruhlarý dokunmadan ve bulaþmadan beyaza.

Kýþ uzaklardan çaðýrýyor yüklü bulutlarý yüklenmiþ acýlarýyla. Yine de beyaz bulutlar var arada az kalmýþ olsa da. Hala umut var güzelden ve güzelliklerden yana tek tük can çekiþse de.

Uçsuz bucaksýz bir sirkin cümbüþü adeta hayat ve ne yazýk ki her birimiz bir palyaçoyuz aðladýðý ya da güldüðü fark dahi edilmeyen.

Çamurlar çekiyor içine kötülüðü. Kötüler olabildiðince kötü. Kimin umurunda.

Zekâ ve yeti olmasý gerektiði gibi hem de ilk günden beri inancýn ýþýðý ile parlayan ve yol hep aydýnlýk ara sýra þalteri indirenler olsa da.

Güneþ hala sýcak ve engin.

Aþk hala yaþýyor yüreklerde kavuþmak mümkün olmasa da.

Yürek hala yüklü doðurgan bir kadýn gibi gebe sevinçlere ve yarýnlara.

Her gün yeniden doðmak nasýl güzel ve þükür dolu vicdanlar nadir olsa da kirletilmemiþ, bakir ruhlar…