Kalbur üstü, yadsýnamaz kaç ihtimal varsa peþi sýra nükseden üstelik farkýndalýk düzeyinin kapsama alanýndaki tüm yankýsý ve eþ güdümlü sancýsý ile beraber.

Kýlýksýz ve kýlýfsýz türlü müphem kavram kargaþasý ve insan karmaþasý çözmekle mükellef bulunduðum/uz… Yoksa birincil tekil þahýs mý demeli ne de olsa olasý ve göreceli tüm varlýklar emsalsiz mahiyette görüþ alanýnýn tam da kýyýsýnda nöbet tutarken.

Sessiz sedasýz bir o kadar duraksýz uzun, çok uzun bir yol arþýnlana arþýnlana çökmüþ en az çökük gözlerin ve maliki suretlerin uzaklardaki yansýmasý ve yanýltmasý kadar gerçek ve su götürmez bir kesinlik dâhilinde.

Sorgu sual hak getire.

Yanýtý olmayan tüm sorular direkt geri dönüþüm kutusunda ebediyete intikal etmiþken sýramý savýyorum yeniden. Ve bir kez daha, bir kez daha düzenine dünyanýn yenik düþüyorum. Acaba?

Münafýk bakýþlarýn nezdinde milyon kez yargýlanýyorum, suçlanýyorum.

‘’Hadi uyan artýk ve aç gözlerini,’’ deyip esefle kýnýyorum þahsýmý. Çözeltisi suyun inanýlmaz tortulu. Çöreklenmiþ sevinçlerim bir avuç, kurak düþlerim çoktan kayýp.

Hadi son bir kez daha ne kadar istiflenmiþ o buruk haksýzlýklar ve tüm söylemler delip geçse de baðrýný duyumsamak zorundasýn. Seni sen yapan o duyularýn vasýtasýyla demle þu üzünçleri. Demle ki doð küllerinden…

Kim ya da kimim?

Adý saný olan basit bir fani en az ahvalin kadar. Yoksa sadece bir hayalden mi ibaretsin düþsel ve müphem onca belirsizlik hükmederken kýr kabuðunu…

Binlerce, on binlerce þýk dizili önümde. Bir yanlýþ, deðil üç doðruyu tüm binayý çökertiyor gibi bir yanýlgý mý beni benden eden yoksa yanlýþ yapma hakkým da mý alýndý elimden?

Eþgüdümlü bir merakla süzgecinden geçiyorum ahir ömrümün kýyýsýnda sayýsýz enstantane esir almýþken.

Paranoyanýn iþtigal ettiði o devinim nasýl nasýl olaylara maruz býrakýyor biz insanlarý. Oysa olsa olsa adý farkýndalýk ve yüksek seyreden bir algýlama gücü zikredilen bir yanýlsama olarak nakledilse de.

Tuhaf hem de çok tuhaf. Acý mý? Asla. Komik mi? Üzünç ya da yenilgi midir yürekleri mutlu kýlan. Yoksa acý mýdýr þizofren varlýklarýn merkezi. Bir daire kadar yuvarlak ve yarý çapý avuç içi yüreðin taþýdýðý o yük kadar engin. Paralel seyreden tüm düzlemler hoþ bir seyir ile boyut deðiþtiriyor. Bazen bir kare bazen üç boyutlu bir küre içindeki sayýsýz katmanla birlikte. O katmanlarýn en üst noktasýnda gözükse de insan denen ne yazýk ki ne merkezinde yerkürenin ne de tepesinde. Olsa olsa lavlarýný püskürten bir yanardaðýn yakýcýlýðýndaki egolarýn zehrettiði hayatlar kadar müphem ve korunaksýz.

Gün mü geceye devrildi biz mi devrana yenildik?

Yoksa yenik düþen zaaflar mý zafiyetin sömürgesindeki o acýmasýzlýk kadar müphem ve bilinç dýþý.

Katmerli ne varsa ve her kim ise kýdemli söz yanýlsamalarýnda ve yansýtýlan sözlerin ihtiva ettiði yalanlarda, demeye kalmadan terk ediyor ruh bedeni bir daha dönmemek üzere deðil asla olsa olsa sancýlý bir günün bitiminde yenik düþerken uykuya. Ne zaman ne insan. Sadece kaderin kederle eþleþtiði bir dönemeç yokuþ aþaðý düþülen ve bataklýðýn içe çeken o cenderesi kurtulma ihtimali yok varsaydýðýmýz.

Olmaz mý…Uzak bile olsa ya da müphem olmaz mý…

Her olmazýn bir oluru varsa nedir bu baþtan savma gösteriþi insanoðlunun? Bir alay mý dudaklardaki kývrým ile kendini belli eden yoksa derin bir haz mý çýkarýmlarýn taraflý sonucu. Belki bir sonuç bile yok elimizde. Baþý var mýydý da biz göremedik?

Bitimsiz, emsalsiz ve eþkâlsiz. Korunaklý dünyanýn anahtarý henüz kasada iken haydi kolaysa basýn ve geçin üzerimden. Mümkündür belki de her ne kadar esefle kýnasanýz da…

Þarkýda mýrýldandýðýmýz gibi…

‘’Bu dünya ne sana ne de bana kalmaz. Sultan Süleyman’a kalmadý böyle. Hiçbir kitap yazmaz.’’