- Biliyor musun?
- Neyi?
- Seni amansız sevdiğimi...Anne sütü gibi aşkını emdiğimi
sende...Sünger gibi canını çektiğimi...Mıknatıs gibi sana yapıştığımı...Canın
canıma minnet!
- Bu kadar da olmaz hani diyorum!
- Geç kaldın oldun bile!Bu ateş kalbe düştü, bu fikir beyne girdi, bu kan damarı dolaştı,
bu su dudağı ıslattı.
..........
Bu dünyada herkes bir yana sen bir yana...
Herkes bir yana sen bana...
Sen bu cana...
İçeyim seni yaz sıcağında -iftarda- bir bardak soğuk su gibi kana
kana, küle döneyim yana yana!
Değil mi ki her şey aşka bahane!
Seni seviyorum şahane.
...........
- Biliyor musun?
- Neyi?
- Seni yaman sevdiğimi...Aman nazar değmesin dediğimi...Varlığın
için rabbime milyon kez şükrettiğimi...Yokluğunda ne de küfürler
ettiğimi...Varlığın varlığıma emanet!
-Yapma böyle de olmaz diye düşünüyorum!
- Olmaz deme oldu bile! Gözlerim seninle, sözlerim...İçim dışım
seninle...Aklım fikrim...İşim gücüm...Seni çıkarsalar benden, geriye kocaman
bir hiç kalır.
............
Başkası olsa ne olmasa?
Sensiz yaşasam ne yaşamasam? Her şey seninle güzel ve anlamlı...
Sen baharsın salkım saçak açtığım, çiçeksin dal budak koktuğum, aşksın
bal dudak öptüğüm.
Her ne yana baksam tek gördüğüm... Sebepsiz güldüğüm... Yokluğunda
üzüldüğüm....
Eğer bir manası varsa yaşamamın o da sensin. Açık ara öndesin bu
kalpte. Teksin.
İlan ediyorum saltanatını bende, duysun cümle alem!
Bilsin herkes...
.......
Bu kalp seninle çarpıyor, sen diye çarpıyor ve artıyor sevinci,
katlıyor mutluluğunu, kutluyor senliliğini.
Şimdi ne zaman seni düşünsem bir çiçek açıyor içimde, sen gibi
kokuyor, sen rengini alıyor, sen oluyor birden. Çiçeğim oluyorsun; koklamaya
doyamadığım, bakmaya kıyamadığım.
- Biliyor musun?
- Neyi?
- Boş ver, gözlerime bak kafi!