Ömürden havasýný  alýr çoðu zaman gönül.  Nereden baksan hayallerle, umutlarla dilemekle, dilenmekle geçer onca yýllar sevda adýna. Bir de bakmýþsýn elde ayakta nasýrlar. Onca çekilmiþ kahýrlar. Anlatýlsa aslýnda yaþamýn ne olduðu baþtan, vazgeçen çok olurdu dünyaya gelmekten. Böylece hiç bulaþýlmazdý hayata, hiç olmazsa borçlar da olmazdý hesabý verilecek.
 
                            Aslýna bakarsanýz madem ki geldik istesek te istemesek de bir kere dünyaya;  sarýp sarmalamak , sevmek lazým  sevebildiðin kadar. Çatýlmasýn kaþlar. Asýlmasýn surat. Takýlmasýn kafaya hiçbir þey. Bu dünya isterse yetmesin. Paþa gönlü bilir. Aldýrmamak lazým yaþamýn yaþ ortalamasýna, nasýlsa binlerce yýl var yaþanacak yýllar da,  ne dünyalar var.
 
                           Hazýr olunmalý sevdanýn, iyi insan olmanýn çektireceklerine. Asla isyan ve itiraz etmeden kaderin vereceklerine. Kronometre ara sýra sýfýrý gösterse de, sahibi emaneti istese de. Yaþarken yok nasýlsa ölüm;  hayaller angarya olsa bile. Korkma hayattan ve yaþamaktan doyasýya. Ne verirse versin, gönüller ölecek deðil ya. Korkma sevdadan; iyilik, güzellik ve sevgiler bitecek deðil ya. Ýsyan etme yaratana her þeyin bir sebebi var, hesap soracak deðil ya.
 
                                     Kollarý baðlý hayatýn. Çürüyüp gitmekte içimizde ki saklý duygular, hevesler. Kundaklanmýþ kalmýþ yýllarýn beþiðinde akþamlar. Kenar süsleri karanlýk günlerimizin. Gençlik ikindileri, bir çocuktuk aslýnda büyüdüðümüzden beri. Biraz daha kýsalýyor öncekinden her yýl. Yoksa daha mý hýzlý ilerliyor zaman denilen kör olasý þey; yaþlanmakta iken insanlar.
 
                                  Onun için ya ovmalý günleri, gümüþleri, bakýrlarý. Ahþaplara cila sürmeli.  Vira ovmalý umutlarý. Sonra köþe baþýndaki tezgahtan bir demet çiçek almalý ve öyle baþlamalý akþamlara. Veya bir sap çiçek mi taþýmalý aðzýmýzýn kenarýnda rengarenk.  O güzel, aydýnlýk renkler vursun diye gözlerimizdeki puslu bulutlara.
 
                                   Uçurum duygusunda yaþanmakta hayat.  Hala bir umut varmýdýr  diye,  çýkmaz bir sokaða benzeyen avare avunmalar kalsýn mý hep vitrinler de. Kartpostallar da kalýrken her þey öylesine uzak ve hülyalý. Umutlar kiralanmaz asla. Kullanýlmýþ umutlar da olmamalý sipariþlerimiz.      
 
                                  Daha vakit var diye, yaþarýz sanýrýz hepsini toptan.  Oysa emanettir sandýklarýmýz içlerinde kilitli onca þeylerle. Günü geldiðinde kayar gider avuçlarýmýzdan . Gelin yitik olmasýnlar. Yaþanýr olsun umutlarýmýz da. Biri beyaz, biri siyah;  iki iplik sarýlýversin  bir çilelik yumakta. Mümkün deðil sensiz yalnýzlýklar bile. Elleri okþar dul bir acý. Otururken gün batýmlarýna karþý;  çay ve bir yandan rüzgarlar içilmeli. Göðüslerden damlamalý sevginin mis kokulu teri. Kurtulmalý öyle çirkin yalnýzlýklardan; akýl unutulmuþ, yürekler sevmiþ gibi.
 
                               Bilir mi nice uzaklar geçildiðini, ellere dokunulmasa.Düþ yolcusu gezgin gibi , yüreðin kýyýsýna vurulsa, yýldýzlar þarkýlara susarken kanar mý dalýnda gökçe kuþ ki. Bakalým nasýl þeymiþ yaþamak, sizde uyanýn hele uykulu güvercinler. Kimseler ödünç vermemeli sevincini. Ýnce bir yaðmur olur belki gün doðumlarýn da …
 
                               Zaman örer acýsýný aðlarýn, ama unutulmamalý sevdalarýn þarkýsý. Binlerce yýldýz yaðar bir gülümsemeler de.  Titresin bir bestenin uykusuz gecesinde. Vurulmuþ boyunlarý kara sevdalýlarýn; mahmurlara boyanmýþ bir akþamýn nefesinde. Yetim bir kuþ çýrpýnýp dursun tamburun kafesinde. Bir gül düþer özleminden boþluða, kalýr kendi halinde ve sesinde.
                    
                            Çoðaltýp sevgiyi gökyüzü kadar, oturup bölüþmeli yalnýzlýk ve sevdalarý.Gözler de tarlalar henüz uçsuz bucaksýz, mümbit görülürken. Nadasta ki tarla gibi yüreklere artýk sevgi tohumlarý ekilmeli avuç avuç , bakýlmalý, büyütülmeli ve ürünler doyasýya paylaþýlmalý .