gecenin karanlığında bozulur sessizliğim
yankılanır hıçkırıklarım odanın duvarlarında
duyulur koridor da sanki ayak seslerin
gözlerimden iki damla yaş gelir
hüzün kaplar içimi boğulurum hıçkırıklarımda
değişir renklerin tonu biter düşlerim
sensiz geçmez gecelerim
bastırsa da uyku kapanmıyor gözlerim
kesildi bak sokakta ki ayak sesleri
içimdeki yalnızlığı bir ben bilirim
acılar sığmaz heybeme katmerlenir
geçer yaşananlar gözlerimin önünden
çekilir bir köşeye sessizce ağlarım
yoldaş olur anılarım
doğar güneş üzerime kamaşır gözlerim
uyanırım hayal denizinde ki seyrimden
yüzleşirim  gerçeklerle acı da olsa
kalırım kendimle başbaşa
her yeni güne çentik atıp şafak sayarım
yaptığım hesaplar tutmaz birbirini
sonu gelmez nedensiz ağlamalarımın
sorgulasam da neden niçinleri
bulamam hiçbirine sebepleri
kader der çekilirim köşeme
kendim yazmadım ki ben sileyim
ısmarlama değil sevgim yaşarım seni içimde
katık ederim  ekmeğime endişelerimi
hatırla verilen sözleri atma bir kenara
sen değil biz diye çıkmıştık yola ....


Refik
22.10.2014
İstanbul

( Yokluğun Büker Belimi başlıklı yazı keskin2011 tarafından 22.10.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.