Hoþ bir enstantane tanýk olduðum ne varsa. Sayýsýz, bedelsiz ve sanrýsýz bir o kadar. Kesinlikle eminim en az kendimden emin olduðum kadar.

Daðýnýk gökyüzü tutumlu bu gün tam da benim tutum addettiðim olumlu çýkarýmlar kadar. Mecburum hatta mahkûmum kirin pasýn içinden çýkarttýðým aydýnlýk düþlere. Gerçeðin çaðrýþýmý her ne kadar süzgeçten geçip demli bir tat býraksa da hala acýmtýrak yudumladýðým. Fazlasýyla melankolik ve inanýlmaz naif týpký… Týpkýnýn devamý yok. Ben gibi belki ya da sen gibi. Senin kim olduðun ise koca bir meçhul: Görmediðim bir yüz, susan bir çehre ve yalýn bir tezahürü insan olabilmenin. Ne çok getirisi var onca kayýp verirken. Olsun, razýyým hatta alýþkýným da fazlasýyla ne de olsa hüzün göbek adým.

Hayýr, hayýr kocaman bir gülümseme peyda olmuþken yazýyorum bu satýrlarý kime yazdýðýmý bilmeden. Ne fark eder ki kim ya da ne olduðun. Ben bilmekteyim madem asli görevlerimi, kimlikler önemli olmamalý nezdimde ve nezdinde.

Ne komik, ne tuhaf ama inanýlmaz duyarlý diðer yandan. Elimdeki almanaðý karýþtýrýyorum ve rast geliyorum bilmediðim ne varsa. Bilmek istiyor muyum o da ayrý mevzu. Bilsem ne olacak ki? Üç beþ damla daha eklenir eþlik ederken havanýn yüklü nemi.

Ýþte buyum ben ve nasýl da benzeþirim þu Ýstanbul’un havasýyla. Geceden beri esmer bulutlarýn benimle ne alýp veremediði var, dememe kalmadý ki inanýlmaz bir enerji ile doldu ruhum hatta bedenim. Zira hiç olmadýðým kadar efkârlý ve yorgun bir zaman dilimiydi yolumun kesiþtiði. Ne varsa yüklendim. Her kim ise uzattým elimi ve dokundum gölgelere sana dokunamazken. Olsun dokunmamayým, ne fark eder ki. Belki de soyut bir kelimeden ibaretsindir. Somut tüm olgularý çoktan týktým bir bavula ve attým denizin en dibine.

Serin bir akþamýn hüznü daðýlýverdi duyumsadýklarýmla. Ah, ben…

Þahýslar, yüklemler ve tüm belirteçler hatta tüm harfler… Bak, nasýl da asil bir dokunuþla süzülüyorlar sayfanýn tam da üzerinde. Kumanda bende, iþte en çok da bunu seviyorum. Neyi mi? Özgürlüðümün tadý damaðýmda kalmýþken kopamam o tembel ve sýkýlgan kimliðimden. Aným anýma uymaz iken neþe içinde geliþtirdiðim bu monolog inanýlmaz keyif vermekte. Katýlýrsýn, katýlmazsýn hatta tenezzül dahi etmezsin þu sancýlý kelimelere. Ben yazayým da ve coþayým da þu kalemin nezdinde daha ne ister insan…

Özgürlük denen o garip mefhum. Baðýmsýzlýðým hiç de muzdarip etmemeli ne seni ne de bir baþkasýný. Belki tuhaf bir örnekleme dile getireceðim ama bunu itiraf etmek zorundayým.

Kalender ve muhalif tüm göstergeler ile baþladýðým iþ hayatýmda yaptýðým densizliklerin yoktur haddi hesabý. Asla da söylemem kaç iþ deðiþtirdiðimi. Tam bir felaket senaryoyu yazan da þahsýmdýr. Þu bir gerçek ki elbet kýzdýrmýþtýr birileri. Ama o özgürlük yok mu o özgürlük. Nasýl da kuþ gibi sekerdim o koca plazanýn kapýsýný çekip çýktýðýmda.

Nefes alamadýðým sayýsýz ortam oksijen namýna hiçbir gazýn bulunmadýðý. Ah, o özgürlük. Þimdi fesat zihniyetlerin kafasýna kim bilir neler üþüþmüþtür. Kim bilir nasýl telaffuz edilir özgürlük kavramý. Önemsiz bir detay benim için zira önündeyim boy aynasýnýn hep de önünde olduðum gibi.

Devinimi hýzlý bir ivme kazanmýþken bu tutarsýz ve muhalif kimliðimin en gurur duyduðum yanýmdýr iþte bu deðiþkenlik arz eden duygularým ve taviz vermediklerim. Yoldan çýkmayý beceremedim ki ben zaten niyetim olsa bile kesin yüzüme gözüme bulaþtýrýrým hatta bulaþtýrýrdým da. Varsa yoksa net bir gösterge öðretilerimin eþliðinde. Kabullenilmiþlikler ve tasavvur edilenler. Kýsaca doðrularým asla ve asla yanlýþlarýn götürme olasýlýðýnýn olmadýðý. Olabildiðince tutarsýz olsam da varsa yoksa prensipler temeli çocukluktan atýlmýþ. Zira bunu ne sen ne de bir baþkasý deðiþtirebilme yetisine sahip. Ben bana sahip iken sakýncasý da yok tezat ve iklimsiz seyirlerinin insanlarýn.

Çok ama çok denedim duyularýmý rehin vermeyi hatta iþkillendiðim tüm mefhumlarý bertaraf edip somut göstergeler aradým deðiþmek adýna. Ama olmuyor, olmuyor, olmuyor. Ýyiyim ben bu akýlsýz baþýmla ve sýkýlgan, üþengeç ruhumla.

Tutumlu olduðumu kimse iddia edemez her ne kadar menfi aþamalarda duraksasam da. Tutumlu olmadýðým nice duygu baþý sevi yetisi çekerken. Sebep mi yok sevmek için ya da ara bir durak mý var tekrar kapsama alanýna dâhil ettiklerim adýna. Sevmenin tek þartý hatta ilk ilkesi ne diye de sorma. Zor deðil ki sevebilme yetisine ivme kazandýrmak. Basit bir selam ya da minicik bir tebessüm sen nelere kadirsin her ne kadar içten olmama olasýlýðýna raðmen. Bu da tadý tuzu deðil mi paranoyak yapýmýzýn. Ama obsesif düzeyde deðil elbette. Yine de mesafeler korunmak içindir.

Boyut atlarken yine zýpladým kanguru misali yine çalýþtýrdým sileceklerimi. Mecburum da ne de olsa mendil dayanmaz oldu son zamanlarda daha doðrusu kendimi bildim bileli.

Kýzýlca kýyamet kopsa da kopamadýklarým. Ama ya koparsam… Bilmek istemezsin.

Benim de bilmek istemediðim çok þey var hatta yolumun kesiþip de alabora olduðum. Ve keþke tanýmamýþ olsaydým, dediðim.

Sürem doldu, gitme vakti. Bir ara uðrar kaldýðým yerden devam ederim ne de olsa…

Ne de olsa fazlasýyla cömerdim kelimelerde zira tek sýðýnaðým ve vazgeçemediðim…

Çok þeyden vazgeçtiðim için baki kalan hep hüzün olmuþtur eþlik eden bu güne deðin ve silip atamadýðým. Bu yüzden mecalim tükenene kadar abone oldum ben harflere arasýnda kaybolduðum.