Hiç solar mý, her dem bahar çaðýnda,?

Ah o gözlerimden kaçan gözlerin.

Bir mavi gül gibi gönül baðýnda,

Her sabah yeniden açan gözlerin...

Bir sevgi deryasý, bulunmaz dibi,

Bu alemde bir benzeri yok gibi,

O simsiyah kirpiklerin ok gibi,

Yüreðimi delip, geçen gözlerin.

Bilmiyorum, kýrk melâl mi, umut mu ?

Tufanlarýn saklandýðý bulut mu ?

Bir tarafým hep uçurum; unut mu ?

Ömrümü eritip, içen gözlerin.

Bir bakýþla aklý baþtan alsan da,

Daðlarý deldirip, çöle salsan da,

Kaderimsin anka kuþu olsan da,

Kafdaðýn’da gezen, uçan gözlerin.

Yâr severse kaþlarýný çatarmýþ,

Sükût eder, söze mana katarmýþ,

Aþkýn kemendini gözler atarmýþ,

Garibi lâl eden, biçen gözlerin..

Duygularým öksüz, gayrý deriver,

Þad olayým, düþlerime giriver,

Sürme diye küllerimi sürüver,

Beni gurbetlere saçan gözlerin.

Ah o gözlerimden kaçan gözlerin.

Servet Yüksel