Hoþ geldin sefa geldin hanemize

Ey bilge insan, otur’ da yanýma,

Gitmeden bir þeyler öðret sen bize

Bakarsýn gün olur lazým olur bana.

Bana bir söz söyle’ ki, acýtmasýn

Yüzüm gülsün, Ýçinde bal yað olsun

Þu yorgun dizlerime, kan can versin

Ömür boyu, borçlu kalayým sana.

Sözünü söylerken, sana bakýnca

Diyeyim ben sana, ermiþ bu amca

Görürünce ben seni, bir gün yolunda,

Elim belde, selam vereyim sana.

Öðretirsen sen bana bildiklerini

Belimden ayýrmam, gör sað elimi.

Ne olur nem olmaz, dünyanýn hali

Bir sözün bile, lazým olur bana.

Bu yolcu konuþtu oturup yere,

Görecektin var, bir çene bir çene.

Baktým, koydu beni cahil yerine

Hiç demedik, laf býrakmadý bana.

Dedi’ ki en sonra, ey Allah kulu,

Çok uzak deðildir Dünya’nýn sonu,

Þirklerden, günahtan kendini koru

Ölüm nefesten, bile yakýn sana.

15 Ekim 2014-10-15

Ahmet Yüksel Þanlý er