Mutsuz bir güne, çivi çakarken
Usunun derinliklerinde bocalarsın
Gecenin görünmeyen halüsinasyonları
Volta atmaya başlar zifiri dehlizlerde...
Odanın dört duvar arasından
Pencereye yönelirsin
Çaresiz öylece seyredersin yoldan geçenleri
Sokak lambaları geceyi aydınlatırken
Bir yanın hep karanlıkta kalır...
El ayak çekilince
Serseri sokakların bile
Senden farkı kalmaz
Yalnızlığın dibine vururken
Gözlerin kapanır usulca
Umutsuz hayaller yerini alır...
Yırtık bir ömür zihnini kuşatır
Bir sus takılır diline yutkunursun
Kelimeler düğümlenir boğazında
Dilin susmasına susar da
Ya yüreğin..!
Gönlüne sözün geçmez
Haydi toparlan gidelim, diyemezsin
Paramparça olan bir yürek
Ne derece toparlanabilir ki...
Yama tutmaz acılar, açılırken
İçindeki ses aklını yitirir
Avaz-avaz bağırır,
Yalnızlığın kuyusunda
Yankısı kulağında debelenir
Biçare ağlarsın kimsesizliğine...
Uykusuz geçen
Her gecenin ardından
Biraz daha asileşir ruhun
Yaşama sebebin ne olabilirdi
Ki, Neye el atsan kimi sevsen
Yine aynı olacak korkusu yaşamaktı
Hayat çok hırçın davranmıştı
Sen ki sırtında taşımıştın onca acıyı
Kendi hamalın olmuştun ...
Hayatın izbe sokaklarında
Biraz daha yok olursun
Yaşama savaşı verirsin
Hayata tutunmak için çabalarsın,
Gün geceye, gece güne gebe kalırken
Sende umutlarını gözyaşlarınla sularsın
Yeni umutlar filizlensin diye...
N@ZLI HÜZÜN / 12:10.2014
(
Hayata Dair... başlıklı yazı
N@zlı Hüzün tarafından
15.10.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
