Online Üye
Online Ziyaretçi
Sarı bir yasa büründü doğa
Yeşil gülücüklerini
bastırırken ilk yazın
Yatağa
düşer sayrı mevsim
Dinmez
öksürüğü nezlesi
Hazandır artık
Yaprakların intihar vakti
Bir bir bırakırken
tutunduğu dalı
Gazelden torfa sonra yürür
yine bedene
Vermeden fire özünden.
Ya sen
İnsan kılığında adam
Utanmadın mı tabiat anadan?
Verdiği süt akarken
damarından
Salıp nefreti toprağa
Kan sağdın insandan
Gülüşünde ömrü uzarken
kelebeğin
Kafasını ayırdın bebelerin
Dehşeti gözlerinde yetişkinin
Sen de mi doğanın eseri?
Kırılan zincirin halkası sevgi
Bir soyunsa bedeni
Ruhu cehenneme zebani
Jiletin hikmetiydi
Sakallarında kaldı gerçek kimliği