Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir varlığın adı oluveriyor sonra ayrılık .
_Hani !
_Hani acıya tatdın sen ?
Gidişleri armağandı aslında
Bilemedi kadın
Gönlünün dolmuşluğuyla öylesine tutkun
Öylesine aşıktı
Farkında değildi varlığının
Bayram yeri sonrası sessizliği içinde
Felaketim diyordu kadın
Gidişin felaketim
Gitmişti adam çoktan
Ellerini öksüz bırakıp
Yüreğini rehin
Gitmişti adam el izlerini bırakarak
İki damla göz yaşına sığındı kadın
İki damla göz yaşına sığdırdı
Hayallerini , umutlarını , sevdasını
Anlasana dedi
Usulca , bir şarkıya tutsak düşler içinde
Her sevincin her kederin en ölümsüz sevgilerin
Sonsuz denen göklerin
Herşeyin bir sonu varsa
Ayrılıklarında sonu var
Bir gün çıkıp geleceksin
Geleceksin dedi kadın
Belki ben yıkılmış
Belki çoktan unutmuş olacağım
Bekleyişin nedenini
Ama sen geleceksin
Ve ben hep bekleyeceğim
Ayrılığın saatine baktı kadın
Ezeli bir ızdırabın varlığına
Keşmekeş sancılara aldırmıyordu artık
Elif gibiydi yapayalnız
Elif gibi dimdik
Sessiz
Ezeldi , ebedti . Elifti
Yalnızlığıyla
Her gece sevdasına yenilen gözleri vardı