Sabret her şeye rağmen hayat
yaşamaya değer
Dik dur, yaşam devam
ediyor deme!
Elim kolum bağlı
Dönemiyorum dört bir yanıma
Yardım et Allah'ım
Çok çaresizim…
Bütün yollarım kapalı
Elimden bir şey gelmez
Açtım ellerimi sana yalvarıyorum
Ya Rabbım!
Beni kullarına muhtaç etme!
El açtım sana
Yardım et Allah'ım
Çok çaresizim…
Kafam karma karışık
Beynimi bin bir düşünce
kemirir
İçimi garip ama kötü bir
his kaplar
Kapandı tüm yollarım
Alışkın değilim bu durumlara
Dilimde keşkelerim
Allah'ım senden bir medet
beklerim.
Umutlarımı tespih yaptım,
la havle çekerim
Yardım et Allah'ım
Çok çaresizim…
Umudumu yitirmedim
Ama hayatın yükü
omuzlarıma çökmüş
Sol yanımda kocaman bir
boşluk
Tüm çareler tükenmiş
Çaresizlik girdabında kaybolup
gideceğim…
Yardım et Allah'ım
Çok çaresizim…
Hani nerede dost
bildiklerim
Hiç kimsenin dosta ayıracak
zamanı kalmamış
Onların, daha önemli
işleri varmış?
Yüreklerine pas tutmuş kilitler
vurulmuş açılmaz
Ben fark edememişim
meğer.
Dost bildiklerim, etrafındaki
duvarları yükseltmiş aşamıyorum
Kapıları zincirlemişler
açamıyorum
Bir kapı aç bana, yardım
et Allah'ım
Çok çaresizim…
Aptallığıma doymayayım
Gözümde “at” gözlüğü
varmış
Farkına varamamışım dost
bildiklerimin.
Kendi düşen ağlamazmış geç
de olsa öğrendim.
Bütün bunlar olurken hissettiğim
duygu
Anladım ki çaresizlikmiş!
Yardım et Allah'ım
Çok çaresizim…
Çoook!
//Çaresizliği bilir
misin? Bildiğinden daha da çaresizim!//
Mustafa KARAAHMETOĞLU
11.02.2014
Şiirime ses olan değerli
kardeşim Nurefşan’a çok teşekkür ederim.
