Tozu dumana katan bilinçli bilinçsiz ve destursuz düþünce. Yazgýya tekabül eden bir o kadar bitimsiz ve müphem.

Kadýn, erkek, çoluk çocuk.

Aile boyu yalnýzlýklar bir taraftan ve içselleþtirilmiþ nihai yalnýzlýklar duraðý belirsiz. Gidiþi olan dönüþü akla zarar. Çýktýðýnýz yolun nihayetinde geri dönüþ bir o kadar imkânsýz ve seyri düþündürücü.

Düþündürücü olmayan baþka bir þey söyleyin hadi. Boþalmýþ cüzdanlar, limiti aþmýþ kredi kartlarý.

Geçiniz maddi yetersizlikleri, hadi itiraf edin, en çok kimi seviyorsunuz? Kaçýrmayýn gözlerinizi lütfen, suçlu psikolojisi ne de olsa. Ne eþiniz ne en yakýn dostunuz. Eðer ki o þýklarýn baþýnda anne ve babanýz yoksa çekilebilirsiniz.

Ben söyleyeyim sizin yerinize. Belki hýrsýnýz belki egonuz kýsaca sizi siz yaptýðýna inandýðýnýz nefsiniz.

Yetinmek nedir bu dünyada? Çoðaltmak derdine düþmüþken söyleyin yetinebiliyor musunuz?

Ýþiniz, eviniz, lüks tüketim maddeleri hatta belki de evinizin dekorasyonu. Bir bakýn bakalým borç hanesine ve ardýndan basit bir hesap yapýn: Gelir, gider oranýný kýyaslayýn ve düþünün hayatýnýzda bir kere düþünün: Neyin telaþýdýr bu doyumsuzluk ya da neyin eþgüdümüdür bu bitimsiz tüketim çýlgýnlýðý.

Senelerdir gidip geldiðim o cadde boyunca istisnasýz her gün rastladýðým o yaþlý adam. Daha dünkü çocuktum þimdi kemale erdi yaþým, o ak saçlý nur yüzlü adam her gün yaz kýþ demeden nöbet tutar duvar dibinde. Tüm sermayesi sattýðý paket mendiller demeyeceðim zira o kadar az sayýda ki, peki, ne mi sermayesi. Sakýn gülmeyin; o nur yüzü ve sakýnmadýðý gülümsemesi. Utana sýkýla alýr (söylemekten imtina etsem de) sattýðý mendillerin bedelini utanarak alýr ve saymadan koyar cebine. Kýpkýrmýzý bir halde her seferinde ben de utanarak söylerim ona:

-Amcacýðým, çantamda mendil varmýþ, bir dahaki sefere alýrým,

Der ve eline verdiðim meblaðý tekrar benim elime týkýþtýrmadan uzaklaþýrým hýzlý adýmlarla.

Bazen elimdeki alýþ veriþ poþetlerimden utanýrým ve kendi kendime söylenirim:

-Yine gerekli gereksiz ne varsa yüklendim, kýzým,

Diye.

Oysa kime hesap verebilirim ki sonuç itibariyle helal paramla ne istersem alýrým, deðil mi…

Ama iþte iþin boyutu bu deðil, efendim.

Biz reyonlarda, marketlerde, o lüks alýþ veriþ merkezlerinde kendimizi kaybetmiþken kimler kimler ne gibi zorluklar ile mücadele ediyor. Ya da cebimizdeki parayý küçümseme cüretinde bulunduðumuz meblaðlarla kaç gününü denkleþtiriyor.

Tüketimse tüketim, serbest piyasa ekonomisi ise en alasý. Peki, ne olacak bu iþin sonu?

Kredi kartlarý sað olsun, taksitler, artan limitler ve ocaðýna incir aðacý dikilen aileler. Derken artan boþanmalar, gözünü hýrs ve güzellik bürümüþ kadýn ve erkek tüketiciler.

Pek tabii ki, herkes istediði harcamayý yapma özgürlüðüne sahip ne de olsa demokratik bir sistem hüküm sürmekte ülkede ama þu da bir gerçek ki demokratik koþullar ve hümanistik bir yaklaþým asla ve asla söz konusu deðil.

Zývanadan çýkmýþ sayýsýz insan mevzu bahis. Evet, bunu büyük bir açýk yüreklilikle söylüyorum hatta benim de fazla bir ayrýcalýðým yok her ne kadar aksini savunsam da. Beþ deðil üç harcýyorum belki ya da en üst modelini kullanmýyorum teknolojik alet ve donanýmlarýn ama sonuçta mademki her ne kadar kabul etmesem de ve kendimi ait hissetmesem de ben de bir uzantýsýyým bu çýlgýnlýðýn.

Ýnsani deðerlerimi koruyup kollamak peþinde olmam ve hayallerimi gerçekleþtirme ümidiyle yaþamam ne derece farklýlýk arz ederse etsin en azýndan sükûnetim deðil mi beni bu denli duyarsýz insandan biri yapan.

Susmalý mýyým hiç sanmýyorum…

Ya verdiðim tepkiler nasýl algýlanmakta ya da algýlanma seviyesi ne ölçüde…

Ne fark eder ki ya da kimin umurunda. Ama benim umurumda umarsýz kalmam gereken her kim ve her ne ise. Ne de olsa algýda seçicilik ve tutarsýz tutumlarým beni benden eden karþýt tüm söylemleri dikkate alýp.

Mademki düþünceler ve muhalif yapým önem arz etmiyor o zaman neden her þeyi böylesine kale alýrým ki…

Önemli mi? Hiç sanmýyorum sonuçta her birimiz evet her birimiz yolcusuyuz bu hanýn. Ezeli bir kavga, bitimsiz bir nefis ve gideceðimiz son durak.

Vicdanlar susturulmuþ hatta kayýplarda. Algýlar kapalý ve bir o kadar duyarsýz suret. Gidiþat nereye sizce?

Kapsama alaný dýþýnda kalmýþ tüm duygular, düþünme yetisini yitirmiþ sözüm ona zihniyet diye tasavvur ettiðimiz uyuþuk beyinlerimiz. Sonuç mu? Daha baþýndayýz yolun belki de ortasýnda. Demek ki hala vakit var. Hadi, ne duruyorsunuz? Tükenmekte zaman ve inanýn ki kart limitini arttýrmak gibi bir seçenek de yok zamaný uzatma adýna.

Bu yüzden, çabuk tutun elinizi ve yakalayýn ucundan tüm kaçýrdýklarýnýzýn.

Sevgi limitinizi arttýrýn öncelikle ve tüm duygularýnýzýn zincirlerini kýrýn.

Býrakýnýz tüm faiz yüklensin ana sermayeye sonuçta o ruh size ait ve duyumsadýðýnýz ne varsa…

Geri dönüþümü zaten öylesine büyük bir mutluluk ve özgüven ile karþýlayacaksýnýz ki inanýn ki her þeye deðecek. Mahiyeti insan olmanýn bu deðil mi… Ne gelir gider tablosu ne de doyumsuz ve bitimsiz beþeri zaruretler. Bilakis hükümsüz ve telafisi mümkün tüm algýlar seçiciliði en üst noktada gerçek manada ve özümsediðimiz kadar. Ve eþlik eden tüm manevi hazlar yol arkadaþlarýmýzýn eþliðinde.

Boþ yüreklere eþlik eden dolu cüzdanlar yerine dolu yüreklerin engin mutluluðu hiçbir þeyle kýyasý mümkün olmayan.