Online Üye
Online Ziyaretçi
Rahmetli ebem (ninem)anlatırken bize
kendi devirlerinden önce
yaşanmışları dili döndüğünce
derdi..yavrularım iyi dinleyin
anlatacaklarım essahtır iyi belleyin
..Zamanın behrin de diye başlardı söze
işte o andan itibaren uyku haramdı göze
kışı yazı olmazdı her vakit hikaye dinlerdik
belki de bundan dı ebemizi çok severdik
hepimiz el pençe divan önünde diz çökerdik
anlatııklarıyla başka alemlere göçerdik..
he aklıma düştü..biz köyde yaşardık
belkimde ondan köylü kalmayı başardık
bizim köyün bir çöl'ü vardı
pınarları göz göz şırıl şırıl akardı
çöl dediysem köyü ikiye bölen
köyümüze hayat veren akarsu deresiydi.
o bizim herşeyimiz gözbebeğimiz di..
çeşmemiz,banyomuz, mutfağımız,
çamaşırımız,hatta gıdamız dı
abıhayat can damarımız dı.
ondan balık tutar ondan içerdik
daha bizlere don biçilmemişti
donsuz girer çimer dik.
kendi halimize bakmaz
arkadaşımıza katıla katıla gülerdik.
suyun dışına çıkınca üşür, tirtir titrerdik
kulağımıza kaçan suyu tek ayak üstünde
çıkarmak için sek sek yaparak dönerdik.
o zamanlar yoktu yada girmemişti aramıza
şu culuk bu culuk yani sağcılık solculuk
bizim bildiğimiz hindiy di en büyük "culluk"
dayım kürt' tü bibim(halam) alevi
yengem göçer komşumuz ermeni
yoktu ayrımız gayrımız kardeştik
benzetmem o'dur ki.. hep beraberdik
çünkü ..
Aynı dilden aynı gönül den aynı yürekten
aynı gözden bakar yer içerdik
çünkü..
Aynıy dı Bayrağımız Vatanımız dinimiz
çünkü..!
ALLAH İÇİNDİ SEVGİMİZ