Aþkýn, zincirlere, kelepçelere sýðmaz

Kafese týktýðýn gönül kuþumu sal artýk,

Çýðlýðýmý bir duysan, yüreðin kaldýrmaz.'

                Yorulunca sana koþmaktan, kuþkularýmýn sesini dinleyip, adýný ve anýlarýný tedirgin savsak düþüncelerle bir pazarda satar, çýðlýklarýmý dinlerim. Sen, umudunun peþine takýlýp, mantýðýnýn gölgesinde yürürsün hiç yýlmadan. Sen, gözlerine çaldýðýn kömür karalarý, yüreðine baðladýðýn adak çaputlarý ile ömrünü harcayan kýz! . Bilirmisin, öfkeyle yoðrulduðun gecelerde, acýlarýnýn zamansýzlýða kafa tuttuðunu. O gecelerin parmak uçlarýnda ihtiras nöbetlerine tutulup, içtensizlik denizlerinde sýrýlsýklam, terler içerisinde açarsýn gözlerini yeni sabahlara.

                Daha þehir uyanmamýþtýr oysa. Uçuþan saçlarýna güller takýp, kuþlarý havalandýrmak istersin yuvalarýndan. Dilindeki türkülerle inersin kapkara limanlara ve yüreðindeki çiçek tozlarýný, serpersin mavi sulara.

                Ýçinde sen olmasan bile, seni anlatýr tüm þiirlerim. Geçmiþin uðultusundan korkan yüreðin, güneþli kýrlara saldýðýn çocuk yönlerin, kimi zaman üþüyünce ellerimi bulan ellerin, öfkelenince akrep zehiri saçan gözlerin, kurak bir sancý gibi büzüþen düþlerin ve ölümlere yalýnayak yürüyen ayaklarýnla, bir sevdanýn sorgusunu sunarsýn.

                Acýnýn doruklarý uçurumlarýn baþýndadýr anlayacaðýn. Yalnýzlýðý içine çeken bir sünger gibi yaþamak zordur hayatý. O gözeneklerde, sevdaya her kapýný açtýðýnda yüreðin yeni sevinçlere, yeni umutlara döllenir. Sevdanýn bütün efsane labirentlerinde, küllerinden yeniden doðup, yeniden daðýtýrsýn saçlarýný rüzgârda. Fýrtýnalara aldýrmaz, cebinde taþýdýðýn bozuk pusulalarla yelken açarsýn yeni ufuklara.

                Keþke, keþke gözleri olsaydý aþk'ýn. Tüm geometrileri yalancý çýksaydý sevdanýn. Mavi baloncuklar üstünde dolaþsaydý sevenler tüm evreni. Dantel iþlemeli sevdalarýn söküm yerleri olmasaydý keþke. Denizler dudak arayan öpüþlerle buluþsa, her doyumdan aldýðý piþmanlýklarý yaþamasaydý.

                Saçlarýn, evet saçlarýn dökülsün þimdi yüzüme. Doðrular doðruluðunu unutup, eðrilerin çengel uçlarýnda kimselere hesap vermesek. Aldýrmasak þýrfýntý uyurgezer gecelere. Utangaç köpüklerle, çýlgýn iki sevgili gibi daðýtsak aþk yataklarýný. Geceleri okþayýp serseri öpüþlerle, alev alev yansak yeryüzü denen bu garip cehennemde.

                Tut ellerimi bebek. Yüreðimin kabuðunu kýr sevdanla. Zeytin yüklü gözlerin olsun katýðým. Þarkýlar uydurayým adýna, hiç duyulmamýþ, hiç söylenmemiþ. Duygularýnýn önünde diz çöküp serenatlara durayým sana. Ellerini ve gözlerini yüzüme tutup içimi ýsýtayým ve yüreðimin tüm uç iklimlerinden sana döneyim. Ayak izlerini sürüp, ülkenin keþfedilmemiþ tüm gizemlerinde sana ayine durayým.

                Söz bitti, yangýnlara durdu yüreðin. Bana tuzaklar kurup tohumlarýný söktün topraðýmdan. Unutuluþ türkülerini diline dolayýp kaçýþlara hazýrladýn ayaklarýný. Oysa seninle ben bu yangýnlarda bulduk kendimizi. Bu yangýnlarda sevdik birbirimizi. Sen bana önem verince, beni baðrýndan uzak tutunca, bu olmazlar labirentinde yaralý bir hayvan gibi günlerce seni aradým. Periþan hallerimin sana sýrtýný dönük suretlerinde kaçýþlarýný seyretmek, çaðýný kaybetmiþ bu sevdanýn ruletini, kaybetmek, sýrf kaybetmek için durmaksýzýn çevirdim.

Selahattin YETGÝN