Online Üye
Online Ziyaretçi
Tılsımlı bir gecenin
Yadsınamaz varlığı
Kendimle baş başa
kaldığım.
Döngü aynı,
Düşler yasaklı
Ritmi bozulmuş
Ahengi allak bullak
Sanrılarla dolu
Korkulara tuzak.
İhtiva ettiği
Zaman kayıp giderken
Ne varsa yaşanmış
yeknesak.
Sahipsiz kalma dürtüsü
Sevebilme güdüsü
Eşlik eden
Uzağında tasavvur
edilenin
Ötesinde bir dünya
Sızıların kaynayıp
gittiği
O gönül yarası.
Sakıncalı bir o kadar
Uzağında kalmak
Nasıl da yaralar…
Süzgecinden geçerken
yılların
Top yekûn ziyan ettiğim
Değeri değişmese de
Ne varsa bildiğim.
Depresif duygular
Melankolik o devinim
Biraz da zafiyeti
Muteber ve yakınında
Bir yandan sakladığım
En derinde.
Seyrelti halinde
Gözümün önünden tüm
geçen
Baş başa kaldığım
O yenilgi
Ve ıssızlığında
Olabildiğince müphem.
Mümkün olsa
Durmazdım bir dakika
Korkulardı belli ki
Beni benden eden
Ve sırra kadem basan
gölgem.
Nihayetinde ve
hedefinde
Sonun başı idi belki de
O tuhaf ve anlamsız
ikilem.
Kırılan aynalar
Bakmaktan korktuğum
Görüp göreceğim
En mutlu rüya
Pembe bulutlardı
Başımda nöbet tutan.
Ana, zamana
sığdıramadığım
Ne varsa.
Niyetler belli idi en
baştan
Ellerimde iken
Avuçlarımdan kayıp
giden.
Zehir olsa da hayat
denen
Değişmem o rüyayı
Kahramanı olduğum
Uğradığım onca
yenilgiye rağmen.