Online Üye
Online Ziyaretçi
Körelmiş hatta
köreltilmiş
Issız ve yankısız kâfir
kuytuları
Mekân etmişken
dertlerime
Sırnaşık yalnızlığımın
bitimsiz hasretinde.
Kıvılcımı yakar yıkar
derinleri
Kıymet bilmemiş
insanlığın
Bitimsiz öfkesi.
Boyunduruk bin beter
yanılgıdan
Sinsi ve bitimsiz
nefsin
Sonsuz ihtirasından.
Kolay değil asla
Sığınmak küf kokan
gölgelere
Terk etmeyen tek mefhum
olsa bile
Kol kanat germişken şu
sefil benliğe.
Susmak ve sığınmak
Kaçmak en derine
Fısıltılar çıkmışken
ayyuka
Bedelsiz sandığım ne
varsa.
Bitmek bilmez bir
koşturmaca
Nice insanın ardına
sığındığı
Sıkılgan ruhların
bitimsiz telaşı
Bir ucundan
yakalamışken hayatı
Var mıdır ölümsüzlüğün
mümkünatı…
Depreşti işte tüm
korkular
Acı ve yanılgı kokar
Küllerde yas tutan
anılar.
Olurun olmazı
Mümkünse sonlandır
Yüreklerdeki o kiri,
pası.
Suretler ifadesiz hiç
olmadığı kadar
Dost görünümlü içi yoz
kuklalar
Eşkâlim ortada
Yüzleştiğim ne varsa
Sona yaklaşırken adım
adım
Sanadır Rabbim tüm
niyazım.