Küçük bir Anadolu köyünde yaþamak, yolculuk yapmaya benzer cam kenarýnda. Sað tarafýna yaslamak gibidir kafaný, sessiz sakin, yanýndakinin horultusunu sýrrýna katýk etmek, uzayýp giden bozkýrý seyretmek gibidir. Sessizdir sessiz olmaya Anadolu, sýrrýyla, esrarýyla, cazibesiyle büyük bir yumaktýr, kozadýr kendi içinde. Her þeyin baþladýðý yer ile bittiði yer arasýnda kilit isimdir Anadolu.

              Eðer ki bir sabah erkenden uyanmak isterseniz küçük bir Anadolu köyünde, horozlarýn kulaðý dolduran sesiyle gözlerinizi aðaçlarla kafeslenmiþ, üzerine hasýr serilmiþ tavanýn etrafý kireç boyayla eðri büðrü, pürüzlerle dolu boyanmýþ beyaz duvarlý bir odaya açarsýnýz… Dünyada görüp görebileceðiniz çarpýk duvarlarýn; etrafý toz bulutuna dönmüþ karman çorman renklerin raks ettiði bilmem kaç senesinde, uyandýðýnýz evin bilmem kaçýncý büyüðüne ait, sabah ve akþamüzeri güneþinin düþmesiyle üzerine çay dökülmüþ müspette bir kâðýt gibi kýrýþ kýrýþ olan resimlerin; duvara alelusul çakýlmýþ çivilerin sýralandýðý o büyük yollarýn; aðaçlý patikalarýn çakýllarla döþeli sol tarafýnda sýrf çamur olmasýn bir yerimiz diye yürüdüðümüz sanattan bihaber ama sanatýn tâ kendisi olan yollarýn semtidir Anadolu’da küçük bir köy.

              Anadolu’da küçük bir köyde uyanmýþsanýz eðer bugün, ruhunuzun bedeninize bir kez daha yerleþtiðini hissedersiniz; küçük kýzlarýn gözlerindeki gizli saklý sevgiyi bulduðunu vakit, aslýnda küçük bedenlerin yüreðindeki sevgi, büyük bedenlerin aðzýndan dökülen kelimelerden daha farklý olduðunu anlar ve bir kez daha uyanmak istersiniz o eðri büðrü duvarýn ortasýnda. Küçük çocuklarýn yüzüne bakarsýnýz, Anadolu’da, çünkü onlardan baþkasýnda göremezsiniz bozkýrýn sevgisini. Eðer ki sevgi aramak, onun tacirliðini yapmak için gelmiþseniz Anadolu’da küçük bir köye, küçük kýzlarýn peþinden yürürsünüz evlerin kapýsýna; onlarýn ellerinden yersiniz yemeklerin büyük lokmasýný, ve, onlarýn gözlerinde görürsünüz evladýn babasýna olan sevgisini.

              Gizlidir aslýnda. Her þeyin gizlisi saklýsý vardýr Anadolu’da. Saklambaçlarýn oynandýðý, yeþil vadi kelebeklerinin kýrmýzý vadiye geldiðinde nasýl renk deðiþtirdiðini, rüzgârda dalgalanan baþaðýn dolu taneli olanýnýn rüzgârda boynunun kýrýldýðýný ve nasýl bomboþ olan baþaklarýn salýndýðýný öðrendiðimiz zaman kaybolur o küçük Anadolu köyü. Gizli hesaplarýn, gizli aþklarýn, gizliliklerin antlaþma yaptýðý bir Anadolu köyünde öðrenmek istediðimiz her zaman, öðrendiklerimizin azýnda olursa eðer, kaybettiklerimiz de yaþayacaklarýmýzýn tadýnda olur.

              Ez-cümle, Anadolu’da bir köyde uyanmak istiyorsan eðer, beyaz badanalý bir evin eðri büðrü, pürüzlerle dolu duvarýný seyretmek istiyorsan gözlerini açar açmaz ve bilmem kaçýncý büyüðe ait bir resmi seyredecek, ona selam vereceksen ilk horozun öttüðü vakit, hangi köyün hangi muhtarýný selamlaman gerektiðini, hangi aðanýn hangi kýzýna bakmaman gerektiðini bilmelisin. Çünkü Anadolu’da küçük bir köy demek, tüm ülkenin düsturu demekten baþka bir þey deðildir!