"Günaydýn" dedi o servi boylu, kalem kaþlý, ok kirpikli, gül yanaklý,  inci diþli,  ipek saçlý sevgili bir gün bana.

Sandým ki cennetteyim. Ve  irem baðýnda kevser suyu içiyorum, Tuba aðacýnýn altýnda hurilerle muhabbet ediyorum.

Oysa yâr konuþtu benimle!

Günüm aydýn oldu o an, cana sihir deðdi onun günaydýnýyla.

Fark etmedi gözlerimde doðan güneþi, kalbimde açan çiçeði koklayamadý, beynimde saçan ýþýðý  göremedi, elimde saklý duran titremeyi, sol yanýmdaki heyecaný...

Bir günaydýn bunu yapýyorsa bende, gerisini düþünemiyorum bile.

Onun sesi bile beni benden almaya yeter.

Daha deðil dokunmasý bana, adýmý söylemesi, beni düþünmesi...

Masal diyarýnda bile bu denli güzellik yoktur.

Bu kadar mutluluk...

Bir gün bende ona þunlarý fýsýldadým saba rüzgarýyla.

"sana uyanmak

iþte budur mutluluk

gerisi yalan yaþamak" kýzcaðýz bu güzel isteðe gülümseyerek cevap verdi.

O gülünce sandým ki güneþ doðdu, çiçek açtý, ez cümle bahar geldi.

Sevgiliye uyanmak kadar güzel þey mi var bu dünyada? Ey sevgili, cennete uyanmaktýr senin kollarýnda, güllükte olmaktýr, günlüklerimi aþkýnla doldurmaktýr, küllükleri boþ býrakmaktýr.

Güzelliklerin en toplamý olan sevgili, harikalýðýn en tepesi, zirvesi, muhteþemliðin zirvesi, daha ötesi yok senin, dahasý...

Bütün aydýnlýklarýmýn kaynaðý, içimin sýcaklýðý, ömrümün ýþýðý, alnýmýn teri, gözümün feri hep ve tek sensin sevgili.

Sen yaþamsýn, seni yaþamak da kaderim!

"Ýyi akþamlar" dedi bana endamý, bakýþý, can yakýþý, laf çakýþý güzel olan sevgili.

Sandým ki ay bahçede gezintiye çýkmýþ. Bu ne aydýnlýk, bu ne parlaklýk, Rabbim kem gözlerden korusun. Akþamým sabah oldu o an. Bir aydýnlýk sardý içimi. tatlý bir naðme ruhumu kapladý boydan boya, ýlýk bir nefes yalayýp geçti canýmý içten içe. Kendimden geçtim. Sýrat murat oldu sanki!

Bir iyi akþamlar dileði bunu yapýyorsa bende gerisini akledemiyorum.

Elim ayaðým içe içe girer, sözümün baþý sonu yer deðiþtirir.

Ömrüm dolanýr ömrüne onun.

Usulca þunu fýsýldadým semaya.

Gidip yâri bulacaðýný nereden bilebilirdim ki!

"sana uyumak

iþte budur huzur

sensizlik dipsiz çukur" kýzcaðýz bu güzel sözleri duydukça sermest oluyor, kendinden geçiyor, baþka iklimlere pupa yelken açýyordu.

Sana uyumak ne kadar da tatlý bir þey olsa gerek diye hayal ediyordu. Ona sarýlmak, ona yaslanmak ona bakmak, ömrün can fitilini yakmak, aþk mumunu, kalp ocaðýný...En tatlý rüyalarý gerçek kýlmak, hayali yaþanýlýr hale getirmek...

Bütün karanlýklar toplanýp gelse, ziftten daha zift katrandan daha katran olsa da senin yanýnda uyumanýn aydýnlýðýný kapatamaz asla!

Bütün gecelerimin ateþböceði, umutlarýmýn sac ayaðý, ömrümün bana yapýlmýþ en güzel kýyaðý hep ve tek sensin sevgili.

Aydýnlýðýmda ve karanlýðýmda bana ýþýk olan sevgili!

Sen güneþ misin bana?

Sen eþ misin canýma?

Aþmýþsýn senliði, yele vermiþsin benliði...

Savunmuþsun yürekteki tekliði, almýþsýn birliði...

Sensiz olamam daha, yalnýz kalamam, tek duramam.

Elin elimde olsa gerek, gözün gözümde, ruhun ruhumda!

Sensizliðe dayanamam gayri, ölürüm de sensin bir saniye bile nefes alamam artýk.

Sana açýlan göz sensizliðe uyuyamaz.

Sana kapanan göz sensizliðe uyanamaz.

Senin dýþýnda her þey çok ama çok az.

Çoðum ol; varým yoðum...

Çoðulum ol; iþim gücüm...

Ben hasretinle yoðruluyorum, seninle yoðunum.

Dokuz boðum caným sana fedadýr.

Seninle varým sensiz yokum.

Bu da sana aþk üzre son  ifademdir.