Online Üye
Online Ziyaretçi
“Her şey sıfatsız bir kimlikte
Boşlukta gezinirken evren
ben sana şiirler yazıyorum...”
Yoksun
Kederler kuşatıyor duygularımı
Elimde son ümit kırıntıları
Dağılmış dört yana
İçimdeki ihtimal…
Yoksun
Yüreğim sahipsiz mezar yeri
Avare dolaşıyor içimdeki özlemler
Öfkesini benden çıkarıyor tarih
Yaşanmaz kılıyor yaşamı yaşadıklarım
Şakağıma dayanmış cümleler
Kadavraya çeviriyor aklımı
Yoksun
Her defasında
Ceberut hasretimin
Ezilişine şahit oluyorum
Ayaklar altında gururum
Uzanmış güneşin baharına
Aşkta gurur yok diye hayıflanıyorum
Yoksun
Ötesi berisi
Saadet sunmayan kavuşmalara
Bir daha yaşam telaşı
Yeni filizlenmiş aşk iksirine
Ölüm fermanı yokluğun
Anlamıyorsun
Yoksun
Bak sonbaharın koynundayız
Ellerimiz solgun gazel yaprakları
Gözlerimizde eylül yağmurları
Dönüş yolunda göçmen kuşlar
Zamanı geçti geçecek
Yoksun
Bir gece daha uyudu sensiz
Işıklarını söndürdü deniz feneri
Gölgelerini giyindi ay bile
Kalbimin devinimini duymalıydın
Ölüm kokarken bütün şarkılar
Hürriyetini esir etti gözlerine
Yoksun
Geleceğin de yok
Hiç kimsem yok benim…
Âdem Efiloğlu