Online Üye
Online Ziyaretçi
SOKAK LAMBASI(4)
Sırt-sırta verdik işte! Gövden ne serin ne hoş;
Kimsecikler tanımaz, ışığın dünyamca loş.
Haşim’in ruhu gelip, ıstırabı dinlese;
Dönüp uyuyan şehre,”yanmış!” deyip inlese.
Bin dizeye “red” dizen, inat, esmer güzeli;
Haşim’den bir dörtlüğe, verir mi ki aşk eli?
Her aşık değil midir? Biraz divane, deli;
Hangi akıllı aşar? Som dikenden engeli.
O gelen yabancı kim? Yürüyen o tezgah ne?
Evet, işte tanıdım, boza koktu, şahane!
Gece yırtıldı sese, “bozacı var, bozacı!”;
Gel yare tanıklık yap, yar sanıyor şıracı.(!)
Ey! Canan lutfet de gel, canımı çileden al!
Dolunay dudağından, selam gör şanlı hilal.
Gövdenle sarsam, ne hoş! İnceden narin beli;
Aman söndür ışığı! Kimsecik görmemeli.
Titrek bedeni sarsın, deli kandan arzular;
Bir melekte kül olsun, kor ve şeytan arzular.
Gözümün şimşeğinden, yar kalbine düşeyim.
Gece gülşene döner, yar yara gülüşeyim.
Yoruluruz nihayet, dibine çulu sersek;
Şişen ayaklar sancır, beş ayak oluversek.
Dahası bir hayal yok!Artık hicap ve sınır;
Kemiren bir sual var? Aşka ne gün ısınır?
Kov artık beni lamba!Şafak atıyor şafak;
Nazlı yar “hayır”derse, dilenirim bir kaçak.(!)
01.09.2014
Kadir KOCA
Not: Zikredilen Haşim
Ülkemizde Sembolik şiirin rahmetli
Ve güçlü kalemi Ahmet Haşim’dir.