Bazen gitmelerde çare değilmiş
Ne seninle ne de sensiz
Ya da…
Ne benimle…
Ne de bensiz olmuyormuş anladım…
Unutma!
Beraber yürüyeceğiz bu çıktığımız yolda
Ne olur?
Ne olur tut ellerimi bırakma sakın…
Biz seninle ne birleştik ne de ayrıldık
Bedenlerimize sığmayan kor ateşi
İçimizde dolaşan soğuk esintiyi
Geleceğe ait dualarımızı paylaştık…
Olmuyor anla artık!
Ne sensiz…
Ne de bensiz…
Ne olur?
Ne olur sımsıkı tut ellerimi bırakma sakın…
Biz seninle bir elmanın iki yarısı gibiyiz
Yasak sevdamızın kurbanı olduk
Her zaman korkuların gölgesinde buluştuk
Beraber omuz omuza sığındık yaratana
Düşlerimiz yorgun düştü
Sen vardın yanımda hep hüzün dolu günlerimde
Çocukça kavgalar ederdik
Yasaklara rağmen delice sevdik…
Şikayet ettik, sevmeyenleri yaratana
Bu fani dünyada birleşmemiz zor belki ama
“Bizi cennetinde birlikte eyle!”diye dualar ettik…
Bazen…
Bazen hayat öyle garip ki
Gerçek görünen sevgimizin
Aslında kocaman bir yalan olduğunu anladığım an
İki gözüm iki çeşme,
Gözyaşlarım sağanak olup aktı
Gönlümü sana açmış, çok sevmiştim seni
Yaralarıma merhem,
Derdime derman olacaksın sandım
Adımların kaybolup giderken karanlıkta ardından bakakaldım
İşte o an sevginin yalan olduğunu anladım
Hadi
Hadi durma sevgiye inandır
Ne olur?
Ne olur tut ellerimi bırakma sakın…
Oysa ben sana hep ayna olmuştum
Mutluluğun mutluluğum diyerek kol kanat germiştim
Meğer zamansız mevsimler tez geçermiş bilemedim
Yaz yağmuru gibi bir anda sağanak olup geçtin
Anlamsız vedayı hazmedemedim
Bu kadar dokunacağını düşünememiştim hiç
Yalnızlığın karanlık koynuna atıp kurda kuşa yem etme beni
Ne olur?
Ne olur bırakma tut ellerimden…
Sen ne yardan ne de serden geçtin
Hep “benimle ol ama uzak dur dokunma sakın” dedin
Sakın gözyaşı döküp ardımdan
Tenin tenime değmeden toprağıma akıtma
İş işten geçip
Ben canıma kıymadan
Ne olur?
Ne olur bırakma tut ellerimi…
//Yokluğuna alışamadım. Varlığınla dolu günler uzak ama hiç imkansız da değil. Ne olur sımsıkı tut ellerimi
bırakma sakın…//
Mustafa KARAAHMETOĞLU
30.06.2014
