İnsan, ya sevince ağlar ya da sevinince ağlar.
İnsan, ya gözü kördür ya da kalbi kördür.
İnsan, bilmez insanı,
değer, kıymeti bulmaz ki bir sözde.
Burnun dikine gider,
görmez gözünün önündekini.
İnsan işte !
Bir bağlama gibi.
Bağlamayı ağlatır,
ama kendini bir türlü ağlatamaz.
İnsan, hep sahip olamadığı şeylere hasret besler.
Yağmur gibi temizdir içi,
ama toprağa düşünce kendini bile tanıyamaz.
İnsan!
Sevmek için yaratıldı.
Sevginin kabını göğüsüne yerleştirildi.
Ama onu sürekli bilerek boş tutuyor.
İşte insan !
Ayarlanmış bir çalar saat gibi.
Kendisini uyandırmak yerine ,
sürekli çevresini uyandırır.
Bir sözle,bir bakışla ya da bir hasretle.
İnsan, sürekli arar aşk denilen şeyi,
İstemeyerek sürüklenir.
Dünya denilen yolda.
Bazen gözü kapalı çıkar bu yola,
Bazen de kalbi kapalı bir halde düşer bu yola.
İşte insan.................
(
İnsan başlıklı yazı
Duruk tarafından
2.09.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
