“Yeðen, gel koluma gir, kahveye götür beni.” dedi Hakký dayý. Doksaný geçmiþ yaþýyla bastona dayana dayana yürüyordu. Hemen fýrladým yerimden, koluna girdim, yürüdük köy kahvesine doðru. 

Köyün en yaþlýsýydý, görmüþ geçirmiþ biriydi ve sözü dinlenir, akýl danýþýlýrdý. Eþi Nadide yengeyle yaþardý köyde. Çocuklar, torunlar okumuþ, ayrýlmýþ köyden, iþ tutturmuþlar ülkenin deðiþik þehirlerinde. Bayramlarda, yaz tatillerinde gelirler ziyaretine Hakký dayýnýn.

Aðýr aðýr yürüdük. “Ne zaman geldin yeðen?” dedi. “Dün akþam geldim Hakký dayý, bir hafta buradayým, sonra gideceðim.” “Ýyi yaptýn yeðen, gel az da olsa, unutma topraðýný, bizi unutma!..”

Yürüdük, köy kahvesine vardýk. Bahçedeki aðacýn altýna oturduk. Kahvecinin getirdiði tavþan kaný çaylardan ilk yudumu alýr almaz sorguya baþladý Hakký dayý. Ýþlerim nasýldý, ne zaman emekli olacaktým, çocuklar da gelmiþ miydi, oðlan üniversiteye baþlamýþ mýydý?..

Biz sohbet ederken yan masada oturan gençler de yüksek sesle konuþuyor, aralarýnda þakalaþýyorlar, bu arada argo sözcükler de havada uçuþuyordu. Yan tarafa dönüp gençlere kibar bir uyarý bakýþý yaptým. Pek umurlarýnda olmadý, bir süre sonra biraz daha sert bir bakýþ atýnca gençlerden biri bize dönüp biraz da küstah bir edayla: “Hakký dayý, konuþmalarýmýzla seni rahatsýz etmiyoruz, bize kýzmýyorsun deðil mi?” deyiverdi.  Hakký dayý, çayýndan bir yudum çekti, gençlere dönmeden gayet sakin bir halde cevap verdi: “Yok yeðenim, niye kýzayým,  ben lafýný bilmeden konuþan dangalaklara kýzmam.”

Hakký dayýnýn cevabýyla gençler seslerinin alçaltýrken ben içten içe gülmüþtüm.  “Hakký dayý, kusura bakmazsan sana bir þey soracaðým.” dedim.  “Sor yeðenim.”. “Sana Deli Hakký diyorlar, ama sen aklý baþýnda bir adamsýn, nerden geliyor bu deli lakabý?” Bak yeðenim, dedi. “Benim deliliðim öyle senin bildiðin akýlsýz delilik deðil; ben akýllý deliyim, yiðit deliyim, delikanlý deliyim.”

“Nasýl oluyor dayý bu akýllý delilik?” deyince baþladý asýrlýk çýnar anlatmaya:

Gençliðimde iri yarý, güçlü kuvvetli bir delikanlýydým. Bu civarda güreþte sýrtýmý yere getiren yiðit çýkmadý. Kavgada vurduðumu devirir, avda attýðýmý vururdum. Gözümü budaktan sakýnmadýðým için adým çýktý deliye. Karþý köyden Kahraman Aða’nýn kýzýný, bizim Nadide, bir düðünde gördüm. Bakýþtýk, anlaþtýk, buluþtuk. Birbirimizi sevdik, anlaþtýk. Haber gönderdim Aða’ya, gelip kýzýný isteyeceðim diye. Tabii o koca Kahraman Aða, ben rahmetli Memet Çavuþ’un Deli Hakký!.. Aða haber salmýþ, sakýn gelip kýzýmý istemesin, bende o deliye verecek kýz yok diye.  Ben de o vermezse kaçýrýrým, diye haber gönderdim.

Aða adamlarýný iki köy arasýndaki köprünün karþý tarafýna dikmiþ, güya benim karþý köye gidip kýzýný kaçýrmama mani olacak. Köyde adamlarý silahlý nöbet bekliyor, ben gelirsem vuracaklar, kýzý kaçýrttýrmayacaklar.

Anamla kýz kardeþime çarþaf giydirdim, ben de çarþafa girdim, üç kadýn köprüden yürüdük, karþýya geçtik. Anam sordu aðanýn adamlarýna “Hayrola kardeþim, nedir bu elde silah bekliyorsunuz, bir þey mi var?” diye. Aðanýn adamlarý cevap verdi “Sorma abla, karþý köyde bir Deli Hakký var, bizim aðanýn kýzýný kaçýracakmýþ, onu bekliyoruz.” “Vay Deli Hakký, dedi anam, deliliðine, cýbýrlýðýna bakmadan bir de koca Kahraman Aða’nýn kýzýný mý kaçýracakmýþ. Bekleyin kardeþim, gelirse vurun o deliyi, geçirmeyin karþýya.” dedi ve yürüyüp gittik karþý köye. Ýki saat sonra biz üç çarþaflý kadýn döndük, köprüden geçtik, geldik eve. Bizden bir süre sonra da dördüncü çarþaflý kadýn, anam geçti köprüden. Geçerken sormuþ aðanýn adamlarýna “Deli Hakký geldi mi, gördünüz mü?” diye. “Yok abla, gelmedi, görmedik.” demiþler.  Anam da “Gelirse dövün o deliyi, kýrýn kemiklerini, haddini bildirin.” deyip gelmiþ.

Akþam karþý köyde bir baðýrtý, bir kýyamet koptu. Anladýlar ki Kahraman Aða’nýn kýzý Nadide’yi Deli Hakký kaçýrmýþ. Aðanýn adamlarý atlanýp köprüden geçmeye davrandýlar, bizim köyün delikanlýlarý silahlanýp çýktýlar karþýlarýna, izin vermediler. Ýþte Nadide yengen o gün bugün burada. Tabi benim delilik þaným da aldý yürüdü. Kolay mý koca Kahraman Aða’nýn kýzýný kaçýrmak.

Dur bir þey daha anlatayým sana. Yýllar önceydi, zahireyi ata sardým, deðirmene gittim, tabi yaþlýlýk, ben deðirmene gidene kadar vakit hayli geçti. Deðirmene benden önce gelenler sýraya girmiþler, zahirelerini býrakýp gitmiþler, öðleden sonra gelip alacaklar. Beni de sýraya koydu deðirmenci. “Hakký dayý, iþin uzun sürer, istersen git, akþamüzeri gel” dedi. “Yaþlý halimle nasýl gidip geleyim, ben burada beklerim, hem seninle laflar, sana ses olurum.” dedim, gitmedim. Oturdum deðirmene, bir süre sohbet ettik, oradan buradan konuþtuk.

Öðle vakti oldu, deðirmenci gitti, köþedeki dolaptan tavayý, yumurtayý ve tereyaðýný çýkardý, sobayý tutuþturdu. Tavayý sobaya koydu, tereyaðýný tavaya… Sonra da sekiz on yumurtayý kýrdý. Yumurta öyle güzel koktu ki piþerken. Sonra çekti, çantasýndan ekmeði çýkardý, tavayý da önüne aldý. “Hakký dayý, gel yemek yiyelim.” dedi. “Yok yeðenim, sen ye, ben tokum.” dedim.

Bizimki ekmeði kopardý, yumurtaya bandýrdý, kocaman bir parça koparýp aðzýna attý, öyle güzel ve iþtahlý yiyiþi vardý ki yumurtayý…  Tavanýn yarýsýna gelince fýrladým yerimden, deðirmencinin önündeki tavayý kaptým. Adam neye uðradýðýný þaþýrdý “Hakký dayý, ne yapýyorsun?” diye baðýrdý. “Bunu da ben yiyeceðim, yarýsýný yedin, kalan da benim hakkým.” dedim. “Ama az önce çaðýrdým, tokum dedin, gelmedin.” diyecek oldu, “Adama yemek için bir kere mi çaðrýlýr, bir kere daha çaðýrsan gelecektim.” dedim, önündeki ekmeði de kaptým, tavaya gömülüp yumurtayý bir güzel yedim.

“Anladým Hakký dayý, dedim. Senin deliliðini anladým.” 

Bir hafta kaldým köyde. Eþ dost akraba ziyaretleri derken, Hakký dayýnýn evine de uðradým. Biraz rahatsýzdý Hakký dayý. Sobanýn yanýndaki sedire uzanmýþ yatýyordu. Elini öptüm, hal hatýr sordum. Hoþ beþten sonra hanýmýna seslendi. “Nadide hatun, þu horozu kýzart, getir yeðenim yesin.” “Yok Hakký dayý, zahmet etmeyin.” diyecek oldum. Elini kaldýrýp susturdu beni. “Bak yeðenim, dedi. Bir horozumuz vardý, komþularýn bahçesine girip zarar vermeye baþlamýþtý. Dün akþam komþuyu çaðýrdým, kestirdim, ama bizde diþ kalmadý ki yiyelim. Bir parça kaynattý çorba yaptý yengen. Kalaný da dolapta duruyor. Þimdi kýzartsýn, sen de otur ye. Sen ye ki ben de seni izleyip zevk alayým. Sen yedikçe kendim yemiþ gibi olayým.”

Belki gelecek yýl bir daha göremeyeceðim koca çýnarý kýramadým, Nadide yengenin kýzartýp getirdiði horozu Türk sinemasýnýn o meþhur sahnesindeki “Erol Taþ” misali zevkle yedim ki o da bu lezzetten zevk alsýn.