Gücün ne çaðrýþtýrdýðý çoðumuza göre bir ikilem. Nasýl tasavvur ediyorsak ezelden beri. Belki görünen belki izafi ama olmasý gereken. An itibariyle ve belki bir dakika sonrasýnda deðiþime tekabül eden.

Zafiyet midir hassas bir yapý yoksa güçlü bir kalkan mýdýr?

Cevaplarý da müphem içinde sakladýðý o derin anlam da…

Ruhun asaleti midir güçlü kýlan yoksa sýð ve kuytu bir varlýk mýdýr kabul gören? Belki istekler doðrultusunda nükseden bir teçhizat adýna insan denen. Farklý zihniyetlerin ve farklý arzularýn raðbet gördüðü bir tahakküm sýnýrýný çoktan açmýþ. Hatta silinmek üzere her ne kadar savunma mekanizmalarýmýz ile engeller koysak da.

Doðru ya da yanlýþ addedilen kavramlarýn ne gibi bir çaðrýþým yaptýðý da ayrý bir sunum. Kimin doðrusu kimine yanlýþ gelirken sergilenen tüm davranýþlar da aslýnda bizlerin gardý deðil mi…

Kýlýfsýz yalanlar da cabasý ve dile gelen yankýlarý sessiz ruhlarýn sesli çaðrýþýmlarla. Belki görünen belki gizlenen. Ya da farklý açýlýmlar ile deðiþik bir seyir izleyen.

Sevginin tutumu ya da sevginiz acizyeti çoðuna göre. Belki de sevmekten ve baðlanmaktan korkan bir insan topluluðu kendine olan narsis eðiliminin haricinde kimseye önem dahi vermeyen. Varsa yoksa egolar ve ihtiras dolu nefislerin eþ güdümlü yolculuðu.

Gerçekler tamamen çarptýrýlan ve yalanlar göze sok soka sarf edilen ve hiçbir önemi yokmuþçasýna devrik cümle ve yetisizliklerle devam yola. Yolu kesiþenlere ise geçiþ hakký tanýmayan.

Zoru seçmek mi kolaya ve mümkünata yaslanýp eþeðini saðlam kazýða baðlamak mý. Ya eþek ölürse deyip bir kaygý da taþýmamak ötesinde.

Ötekileþen bir dünyada ötekileþmemek adýna farklý kýlýklara girip zafiyetlerini yargýlamak haricindekilerin her þey mubah ve yolundaymýþçasýna…

Belki zoru seviyoruz belki kolaya kaçýp mücadeleyi elden býrakmýyoruz.

Huzur mu aradýðýnýz ya da tarifi imkânsýz bir mutluluk mu? Varsa bulan bu nadide deðer ve imkânsýzlýðý süre gelen mefhumlarý beri gelsin. Ya ödenen ya da ödenecek bedeller?

Bedelsiz ne olabilir ki bu ölümlü dünyada? Ebedi bir istirahat deðil mi eninde sonunda kavuþacaðýmýz?

Ya karþýt görüþler ya savunma tutanaklarý gerçeði ve doðruyu savunan?

Ne de olsa kendi doðrularýmýz önem teþkil ediyor. Ötesi yok deðil mi…

Tutunduðumuz dallar çoktan kýrýldý oysa hatta dal bile deðilmiþ onlar. Sadece görüntü itibariyle bir hayalden ibaretmiþ. Aþk gibi, sadakat gibi ve yalan gibi.

Sonucu bu olmamalýydý hassas ruhlarýn tapýnaklarýný koruma adýna verdiði mücadele.

Ne baþý yolun ne de sonu. Kim bilebilir ki bir sonraki kavþakta neler olabileceðini…

Kabul gören mi hak verilen mi… Yoksa inanýp devam etmek mi sorgulamaya hiçbir sonuç elde edemeseniz de… Belki de direnmek deðiþime her ne kadar hak etmediðiniz davranýþlara maruz kalsanýz da.

Ama en önemlisi deðil mi öz güveninizi ve kendinize duyduðunuz sevgi ve saygýyý diri tutmak. Elden geldiðince tabii ki ve her hangi bir dayanaðýnýz olmasa da.