.
Üflenmişsem madem senden, bir çift sözüm var sana
Her yönümü kabzeyledin, tutar canip kalmadı
Aşkın ile onca yükü, yüklemişsin bu cana
Gaib olmuş geçmişimi, yazan kâtip kalmadı
.
Toprağın az berisinde, yatarım teneşirde
İnsan mayası Hakk yüklü, yer gök okur neşirde
Kara tahta beyaz söyler, meharet tebeşirde
Nefes bitti manâ çöktü, nefse nasip kalmadı
.
Çile yolu sırat gibi, her yolcusu bir safkan
Cemâl eyle celâlini,ol şaha damarda kan
Muhteviyatında eri, yerin baki lâmekân
Ateşine ocak oldum, yandı gaip kalmadı
.
Bülbüllerin feryadları, dolaştı birbirine
Lâl olan o dillerimiz, kavuştu tekbirine
Kendini inkar edenin, arzusu tek birine
Sahip oldu haremime, bir muhasip kalmadı
.
Güzellik ruhunu çaldı, yoksulda yok irade
Barınak olmaktır işim, görünsem de üftâde
Padişahtır tahtımdaki, değil artık şehzade
Çırıl çıplak yere düştüm, namünasip kalmadı....
.
8+7
8
(
Lâmekân başlıklı yazı
yoksul tarafından
23.08.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
