Klasik hiçbir beyanatým yok sana dair.

Ne geçmiþin izleri ne de yadsýyamadýðým bir düþ oluþun gibi. Her ne kadar bir düþ olduðun gerçeðini inkâr edemeyecek olsam da…

Ýnanýlmaz tutumluyum desem yine inanma ey sefil. Evet, beni benden eden hayatýn merkezi ve dünyanýn çekirdeði olan sen.

Tutumluyum belki ama bir o kadar bonkörümdür sevgi adýna kumbaramda biriktirdiðim ne varsa. Önce oyuncaklarýmý attým o kumbaraya. Aslýnda kumbaram da bir oyuncaktý, biliyor musun. Kartondan ellerimle yaptýðým çocukça ve bir o kadar komik. Derken ilk arkadaþýmýn yüreðini attým o oyuncaklarýn peþinden. Kumbaram dolunca yeni kumbaralar aldým. Bu sefer ilk kumbaramý attým ikincinin içerisine. Sayýsýz kumbara. Bir yandan sevgiyi biriktirdim ve bir yandan çoðalttým ben de çoðalýrken. En son birikimim sensin þimdilerde. Görmediðim o yüzün, tutmadýðým o elin ve duyduðum her bir sözcük ve tümce tarafýnca zikredilmiþ. Yazdým bir kenara tüm sarf ettiðin kelimeleri. Onlarý da sýðdýrdým yüreðime.

Ben buyum iþte: Hani beðenmediðin o koca çocuk, hani yadýrgadýðýn…

Neysem neyim, nasýl geçtimse kendimden ama yine de evet bir düþtün sen.

Bazen gözüm açýk gördüðüm ve asla da nihayeti olmayan. Ya sen hala görüyor musun o rüyayý. O hiç rastlaþmadýðýmýz parkta çay içiyor musun biz bir kere bile içmemiþken. Tadý yok ne içtiðim çayýn ne o sade ve buruk kahvenin. Þekeri sendin oysa. Þekerli bir kahveydi her içtiðim fincan ne de olsa eþlik eden sendin hayallerde.

Þekerli o çaylarýn tadý nasýl hani bana sevdiðini söylediðin. Ben hala þeker atmýyorum oysa. Zehir gibi artýk. Yemeklerin de tadý tuzu yok. Hiç paylaþmadýðýmýz tabaklarýn, dibi tutmamýþ pilavýn ve ekþimemiþ tüm o yemeklerin. Ne de olsa yemek yapmak yoktur maharetlerim arasýnda ve hep de yüksünmüþümdür bundan. Armut piþ, aðzýma düþ. Bilirsin nasýl da tembelim hem de nasýl. Ama sevmeye meyilliyim ve telaþ içinde koþtururum sevmeye baþlamýþsam bir kere.

Leo Buscaglia’yý bilirsin büyük ihtimalle. Sevgiye âþýk o ünlü yazar. Nasýl da etkilenmiþtim onun ekolünden çocuk aklýmla. Amerika’dan esen bir rüzgârdý seksenlerin ortasýnda. Hem onu okurdum hem de dinlerdim en nadide þarkýlarý: Love song bir yandan, lonely bir yandan.

Haklýsýn maziden bahsetmem yine sýktý seni. Ben buyum ama: geçmiþinden kopamayan ve geleceði planlayan. Derken kopuyorum andan ama kopamadýðým onca çok gerçek var ki hatta hayal ürünü olsa bile sen gibi.

Neyim ya da kimim… Ben biliyor muyum sence… Bak hala çözemedim kendimi. Ýnsan olmanýn kifayetsizliði bir yandan sevgiye olan düþkünlüðüm diðer yandan. Tam bir sevgi arsýzý hatta sürekli baþýnýn okþanmasýný bekleyen bir kedi yavrusu gibi.

Ben, yine ben ama yapabileceðim bir þey yok haricinde. Ne de olsa oyalanýyorum kurcalarken iç dünyamý ve hayatýn gizemli kapýlarýný açýyorum kendimi bulamazken.

Mutsuz muyum sence, cevabý bende saklý.

Mutlu musun bence, cevabý sende saklý.

Ya sen kimsin… Boþ ver bunun cevabýný. Sen sensin her nasýl ben bana aitsem. Aidiyet duygusu ise ayrý bir seçenek tarafýmca iþaretlenmeyi bekleyen.

Ben O’na aidim sadece herkesin ve senin de O’ndaki göreceliðimiz gibi. Mademki birer parçayýz O’ndan mütevellit sorgulama asla kime ait olduðumu ya da olmam gerektiðini.

Unutma, dualarým seninle ve biliyorum ki mutluluk sana çok yakýn. Bana yakýn mý uzak mý bilemiyorum ama arayýþým bana dalga dalga mutluluk olarak geri dönüyor.

Bir armaðandýn oysa ve ne yazýk ki paketi kapalý olarak iade ettim posta servisine. Belki ben senin için bir düþ kýrýklýðý idim ama olsun. Her ne kadar kýrýk parçalar asla bir araya gelemeyecek olsa da…