"her terkin bir kahramaný vardýr

            geriye dönüp bakmayan

            bir de maðlubu vardýr

            hep kapýya bakan..." Kaptan bu sözü söylerken elbet gözü kapýda bir halde söylemiþtir. Giden mutlaka gelir umuduyla, inadýn bittiði yerde umut baþlýyordu güya! Oysa bu aþkýn kahramaný Kaptan deðildi. O'ydu.

            Bir kadýn terk ediyordu bir adamý, aylardan temmuzdu ve ortalýk yanýyordu. Vakit tamamdý kadýna göre, terk için her þey hazýrdý. Ýsnatlar, suçlamalar, karalamalar... Hesap ortada zararda olan belliydi. Hiç mi güzel bir þey söylenmez, hiç mi iyi bir yaný yoktu bu aþkýn? Hiçbir þey yaþanmadý mý þimdi? Ortaya birazcýk da olsa hiç mi renk katmadý bu aþk? Kaptan "Hiç bu kadar güzel sevmemiþtim" diye yazmýþtý., yalan mýydý? Þimdi ise "Hiç bu kadar güzel terk edilmemiþtim"i yazacak! Bu kadar mýydý?

            Terk için her þey hazýrdý. Bol malzeme saklýydý ne de olsa haklýydý kadýn. Böyle bir terk yakýþýrdý ancak böyle bir kaçýþ... Sevdiðini iddia ediyorsa biri ne olursa olsun onun mücadelesini vermek zorundaydý. Umudun bittiði yerde inadým baþlýyor diye yazmýþsa hele! Adam hep susuyordu ve hep hak veriyordu ona. Kýyamýyordu bir kere, yanýyordu ona ve yandýðýndan beter seviyordu onu. Anlamýyordu kadýn. Anlatamýyordu adam. Ama onu da suçlamýyordu çünkü seviyordu. Aþkýn gözü kördür sahiden. Kadýn her þeyi görüyordu  adam hiçbir þeyi görmüyordu.

            Aylardan temmuzdu, ayrýlmak için müsaitti kadýn. Terke yetkisi vardý. Erk'i aþktý güya! Elini kolunu sallayarak gidiyordu adamýn bahçesinden! Adam aþktan kör olmuþtu kalben, idrak mekanizmasý devre dýþýydý. Baskýn çýkamýyordu bir türlü kadýna. Kadýn adamý çok iyi tanýyordu ve biliyordu. Avucunda tuttuðu kelebek gibiydi, yapmadý. Açtý avucunu uçurdu kelebeðini. Adam hep suçluydu ve de günahkardý. Oysa aþka kýyan sanki baþkasýydý! Aþký kýyam bilen adamdý. Aþka kýyan kadýndý.

            Bir kadýn terk ediyordu bir adamý, aylardan temmuzdu ve ortalýk yanýyordu. Kalpler yanýyordu, terkler yakýyordu. Adamýn aklý fikri gidiyordu. Kalbi tekliyordu. Tek kadýn seviyordu ya yanýlýyordu. Aþkýn bahanesi yoktur a dostlar, aþksýzlýðýn çoktur. Sebep sudandý maksat ayrýlýk olsundu. Bir kalp yerle bir ediliyordu. 

Adam "Ne sen geleceksin buraya bir daha / Ne  de ben geleceðim oraya / Ne sen arayacaksýn bir daha beni / Ne de ben arayacaðým seni / Bu aþk bitti biliyorum / Noktayý sen koydun acýmasýzca / Virgüllerim kaldý elimde sessizce." diye yazdý hislerini.

            Kadýn ardýna bakmadan gitti. Adam gözyaþlarýyla abdest aldý ve sevgilinin gidiþinin sembolik cenaze namazýný kýldý.  Adam Kaptan'dý herkes biliyordu, kadýn ise bu aþkta kapak yapan...