Bu bir otobiyografidir bol hüzünlü bol acýlý... Bol yalnýzlýk var, bol kimsesizlik saklý... Kim haklý kim haksýz yok. Baþka hikayem de yok.

            Simsiyah giyiniyorum senden sonra. Siyah kot siyah tiþört... Spor ayakkabýmda siyah yarým çorabýmda! Bende siyahým hani biraz. Zift kesiliyorum yokluðunda, anla halimi. Þekil yapmýþým, hüznün þeklini...

            Baþtan ayaða cenazeyim þimdi bu þehirde, taziyeme gel bari, hakkýný helal et, beni iyi bildiðini ifade et, seni iyi sevdiðimi ilan et! Malum olsun herkese. Bu benim hikayem yalan yok, baþkasý yok, hayal yok, ekleme hiç deðil, çalýntý ya da alýntý katiyen! Ne yaþadýmsa onu yazýyorum, samimi oluþu bundan yazdýklarýmýn.

            Senden sonra týraþý kestim, kirli sakal býrakýyorum artýk. Uykuyu iki saate indirdim, çayý çoðalttým, yýldýzlarýný söktüm gecenin omzunda birer birer. Gözlerim hep uykuya hasret hafif kýzarýk, sesim konuþmaya konuþmaya paslanmýþ gibi titrek ve de ürkek bir yabani gibi. Görsen sevmezsin beni...

            Þimdi bu þehrin sokaklarýnda gezerken bu halimle, voltamý atarken sensizliðin caddelerinde, vitrinlerde hayalini görürken ve ardýn sýra koþarken, insanlar bakýþlarýyla linç  ediyor beni! Etsinler umurumda bile deðil çünkü seni bilmiyorlar. Bu yüzden anlayamazlar halimi... Onlarýn dýþýma bakarak beni linç etme hakký var benim de onlarý affetme hakkým! Kendimin dýþýnda herkesi affediyorum. Kendi linçimi yaþýyorum, baþka linçlere lüzumum yok! Kendi intiharýmdayým zaten celladýmý aramýyorum.

            Bu þehrin her sokaðýnda gözyaþlarým var! Gören yaðmur yaðmýþ sanýyor. Belediye otobüslerindeyim dur durak bilmiyorum. Ýndir bindir minibüslerdeyim. Nerede duracaðýmý nerede ineceðimi bilmiyorum. Takýlmýþým hayalinin peþine seni arýyorum. Kocaman bir yoksun bu þehirde ve ben var olduðuna inanarak seni arýyorum.

            Bu kadar düþmüþüm ardýna. Bu kadar sen düþkünü olmuþ çýkmýþým iþte! Beni dilenci sananlar var, iç beþ kuruþ elimi sýkýþtýranlar var. Deli sanýp uzak duranlar var. Ýðrenerek bakanlar... Umursamayanlar, acýyanlar... Senden baþka neyim var ki, seni sevmekten baþka ne suçum var? Kim bilebilir ki tüm bunlarý?

            Bugün gezdiðin yerleri dolaþtým bu þehirde. Omzuma çarptýðýn yere uðradým. Bir demet papatya býraktým bana temasýnýn þerefine. Herkes aval aval baktý bana maval okudu bazýlarý belki de oralý bile olmadým. Bir güzel seni andým ve aðladým için için. Sonra dedim ki bu ayrýlýk niçin?

            Kimse bilmiyor seni, tanýmýyor. Gerek de yok ben biliyor ve tanýyorum. Hüznünü boðazýma deðin yaþýyorum. Caným varlýðýna kadeh olsun vur beni taþa, kýr beni hiç de, paramparça et!

            Bugün gezdiðin yerleri dolaþtým bu þehirde. Beni ilk aradýðýnda seninle konuþtuðum yere gittim.  Ne de duygulandým görsen, kelimeler kafi deðil hislerimi sana anlatmama! Bir kalp çizdim yere, adýmýzýn baþ harflerini yazdým.  Tuhaf tuhaf baktý gelip geçenler bana. Hoþ gördüm onlarý çünkü bendeki senden habersizler.

            Simsiyah giyiniyorum senden sonra. Simsiyah bakýyorum hayata. Gülmüyorum eskisi gibi konuþmuyorum çokça! Dostum yok artýk arkadaþým kalmadý. Tek iyi yaným hala içmiyorum sigara, sýðýnmýyorum baþak limana! Geceleri dolaþýyorum birde. Katran kesiliyorum. Karanlýðýn içinde kapkarayým. Sensizliði tek böyle kapatýyorum iþte böyle saklýyorum sensizliðimi.

            Senden sonra kabuðuma çekildim.

            Taze yaramý görmesin istedim kimse!