Online Üye
Online Ziyaretçi
Karanlık gecenin
karanlık gölgeleri
Raks ederken gecenin
ayazında
Gecenin ayazında
ağlayan kadın
Gölgesini sokakta
bırakarak karanlığa karıştı
İsyan dolu bir yutkunma
idi peşinde
Sessizliğin uçurumuna
düştü isyanı
Leş kokan parmak
izlerinin eşliğinde
Kırık camlar ile
çizilmiş gönlü kanıyordu
Kaçtıkça uzağa
karanlığın içine
Uzağa kaçtıkça
değişmeyen yazgısı
El sallıyordu arkasında
yazgısına bilmeden
Yazgısı gölgesiz
peşinde gecenin karanlığı gibi
Işıksız kalmış evler
arıyordu gönlü gibi
Halden anlayan ışıksız
evler kırık camı olmayan
Gölgeleri içeriye
almayan ışıksız evler
Uçurumun dibinde vardı
oda çok uzaktı
Terk etti uçurumu
ışıksız ev aramayı
Usulca karanlıkta ay
ışığına sokuldu
Gölgesi yazgısı elinde
ışığı görsün diye aya fırlattı
Ay ışığını sessiz
nefesi ile haykırışlara boğdu ayazda ağlayan kadın
Kayboldu ayazda ağlayan
kadın bir daha gören olmadı
Mehmet Aluç