Online Üye
Online Ziyaretçi
Ağlıyor mor menekşenin gözyaşıyla
Gül yaprakları arasında kuruttuğum karanfil
Sevdasından mı?
Hayır
Ağır mıydı sevgi bu kadar
Yorulurmuş insan hem de çok
Güçsüzken sevgiliye
Onsuzlukmuş ağır olan
Uzaklaşır özledikçe
Kaybolur sevdikçe
Boğulur yumruğunda
Avuç içindeyken mutluluk
Ya biri korkaktır sevgiye
Ya diğeri hasrettir sevilmeye.
Bir kum saati gibiyim şimdi
Tane tane akıyor varlığım yokluğuna
Beslenmiyor arklar kanallar
Çekildikçe dereler
Burçlarına dağların
Kurur kalbe giden damarlar
Toplanır deltasında selintiden kalanlar
Songül Bulut