Karanlýk tüm kenti bir anda kapladý. Bu kaçýnýlmaz gibi görünüyordu. Hava kararmaya yüz tuttuðunda yanmaya baþlayan sokak lambalarýnýn çaresizliði görülmeye deðerdi. Akþam vakti iþ çýkýþý insan kalabalýklarýyla dolup taþan sokaklar tenhalaþmaya baþladýlar. Otomobil deryasý gittikçe kuruyan bir akarsuyu andýrýyordu. Mustafa saatlerce yürüdükten sonra bir bankýn üzerine oturdu. Bu kadar yürümek aslýnda hiç de âdeti deðildi. Son bir buçuk aydýr kendini bilmez bir biçimde daha önce hiç bilmediði, hiç tanýmadýðý yerlerde geziniyordu. Bankýn olduðu sokak oldukça ýssýzdý. Birden bire konuþmaya baþladý.
-          Beni rahat býrakýr mýsýn?
-          Hayýr, bunu yapamam.
-          Neden?
-          Çünkü bu benim elimde olan bir þey deðil.
-          Kimin elinde peki?
-          Elbette ki senin elinde, sen istersen seni rahat býrakabilirim ancak.
-          Saçmalýyorsun.
-          Bu senin yabancý olduðun bir eylem olmasa gerek. Sende sýk sýk saçmalamýyor musun sanki?
-          Bana laf kalabalýðý yapma. Senden yalnýzca beni rahat býrakmaný istiyorum o kadar.
-          Bende bunun benim elimde olan bir þey olmadýðýný sana anlatmaya çalýþýyorum. Zaten bunu seninde biliyor olman lazým. Ben sen istediðin için buradayým. Beni sen çaðýrmadýn mý?
-          Hayýr, ben çaðýrmadým.
-          Evet, sen çaðýrdýn hatta gitmemi isterken bile yaptýn bunu farkýnda deðil misin?
-          Hayýr, deðilim.
-          Beni sen oluþturdun, sen seslendiriyorsun, sen çaðýrýyorsun ve þimdi de gitmemi istiyorsun öyle mi?
-          Evet
-          Öyleyse benim gitmemi düþün, bende gideyim. Ben senin gibi gerçek deðilim. Bu yüzden kendi isteðimle gelip gidemem. Sen beni nasýl düþünürsen öyleyim iþte.
-          Bir hayal ürünüsün, hem de benim oluþturduðum bir hayal ürünü öyle mi?
-          Evet.
-          Buna inanmamý beklemiyorsun öyle deðil mi?
-          Ben senin neye inanýp neye inanmayacaðýný belirleyecek kiþi deðilim.
-          Bu kadar küstah olmaný da mý ben istiyorum yani?
-          Evet
-          Deliriyor muyum neyim?
-          Delilik ince bir çizgidir. Kim deli kim akýllý buna kadar vermek deliliðin kendisi deðil de nedir? Kimseyle konuþamadýðýn için beni oluþturdun belki de, belki de kimse senin dertlerinle ilgilenmediði için. Ýnsan ruhu çeþitli bentlerden oluþur. Yaþadýðýmýz olaylar o bentlere dayanan sulardýr. Senin son yaþadýklarýnla bentlerin yýkýldý. Yeni bentlere ihtiyacýn var. Bu durum her insanda farklý geliþir. Sende de farklý geliþiyor. Kimileri içine atar, kimileri herkesle konuþur, kimileri þiddete baþvurur ve kimileri de senin yaptýðýný yapar.
-          Ne yapýyormuþum ki ben?
-          Bilinçli halin ve bilinçaltýn yeni bir bent oluþturmaya çalýþýyor. Bu gayet normal bir durum, önemli olan bu bendi nasýl oluþturmaya çalýþtýðýndýr. Bilinçaltýn seni tedavi etmek için uðraþýyor. Ben seni tedavi edecek sürecin bir parçasýyým. Öncelikle iþe yýkýntýlarý temizlemekle baþlayacaðýz. Yeni bent inþaatýnda eski bendin parçalarýný kullanmazsak daha saðlam olur.
-          Seni anlamýyorum, saçma þeylerden bahsediyorsun. Bent de neyin nesi?
-          Yalan söylüyorsun, beni seslendiren sensin. Kendi cümlelerini nasýl anlayamazsýn? Ýnkâr iþimizi zorlaþtýrýr. Öncelikle kabul etmelisin.
-          Neyi kabul etmeliyim? Yenildiðini kabul etmelisin, bentlerinin yýkýldýðýný kabul etmelisin, acýlarýný kabul etmelisin, yaralandýðýný ve yaralarýný kabul etmelisin. Beni kabul etmelisin. Tüm bunlarý kabul etmelisin ki bu kapýyý kapatýp yeni bir kapý açabilelim. Oyunun kurallarýný ben koymadým ve sende koymadýn. Oyunun kurallarý bir kapý kapanmadan bir diðerini açmamýza imkân vermiyor. Acý ve yenilgilerle kapalý bu kapýyý kapatmalýyýz.
-          Haklýsýn, þimdi senin bu söylediklerini aslýnda ben söylüyorum o zaman.
-          Evet
-          Öyleyse ben kendi kendimle konuþuyorum.
-          Evet.
-          O zaman sana ne gerek var?
-          Bu soruyu kendine sormalýsýn.
-          Ama sana soruyorum iþte, cevap ver.
-          Ýþleri kolaylaþtýrmak ve bir sisteme baðlamak için bunu yaptýn. Ýnsanýn bir baþkasýyla konuþmasý kendisiyle konuþmasýndan daha kolaydýr.
-          Haklýsýn, þey yani haklýyým.
-          Þimdi bir yabancýymýþým gibi anlat olanlarý bana, anlat ki bu kapýyý kapatabilelim.
-          Madem sen bensin ve ben senim o zaman anlatmama ne gerek var? Zaten olaný biteni biliyorsun.
-          Evet, biliyorum ama bildiklerim iþimize yaramýyor, seninde iþine yaramýyor. Zaten yarasaydý ben burada olmazdým, sende bu halde olmazdýn.
-          Haklýsýn, baþlýyorum o zaman.
-          Dinliyorum, buna bir tür baca temizleme olayý diyebiliriz bu duruma.
-          Her þey bundan bir buçuk ay önce baþladý. Normal ve sýradan bir insan olarak hayatýma devam ediyordum. Hayatýmdaki en büyük heyecanlar televizyon dizilerindeki ve izlediðim filmlerdeki aksiyonlardý belki de. Ýþten eve, evden iþe sýkýcý bir hayatým vardý. Þimdi bahsederken sýkýcý diyorum ama yaþadýklarýmdan sonra o sýkýcý hayatýmýn ne kadar huzurlu olduðunu anlayabiliyorum. Beterin beteri varmýþ, öðrendim. Halimden þikâyet etmemeliyim belki de, kim bilir belki de þimdi yaþadýðým kötü durumdan daha kötüleri beni bekliyordur geleceðin silik sayfalarýnda kim bilir? Asýnda tam da bu yüzden korkuyorum.
-          Neden korkuyorsun?
-          Yani tüm bu yaþadýklarým sanki þikâyet ettiðim için baþýma gelmiþ gibi geliyor. Sanki þimdiki bu halimden de þikâyet edersem daha kötüsü baþýma gelecek gibi hissediyorum.
-          Sende çok iyi biliyorsun ki bu yalnýzca bir teori.
-          Ama sanki yaþadýklarýmla ispat edilmiþ bir teori gibi.
-          Tamam, bir de þu açýdan bakalým yaþananlara, diyelim ki bu yalnýzca teori bir gerçek ve diyelim ki yaþadýklarýn durumundan þikâyet ettiðin için baþýna geldi. Yani yaþadýklarýndan þikâyet etmeseydin bu sýkýntýlar hiç baþýna gelmeyecek miydi?
-          Bunu hiçbir zaman bilemeyiz.
-          Peki, hiçbir zaman bilemediðimiz bir þey için kendimize zarar vermeye deðer mi?
-          Ne tür bir zarardan bahsediyorsun?
-          Bu yaklaþýmýn bence hiç faydalý bir yaklaþým deðil, aksine zararlý ve uyuþturan bir yaklaþým.
-          Nasýl yani, þikâyet etmekten vazgeçip kabullenmenin neresi zararlý?
-          Bu seni köleleþtirir ve baðýmsýz düþünmene engel olur. Lüzumsuz þikâyetlerden bahsetmiyorum elbette. Düþünen ve özgür bir birey tepkiler vermek zorundadýr. Bu yaþamýnýn temelini oluþturur. Zaten þikâyet etmeyen, tepki göstermeyen bir varlýk olamazsýn. Yaratýlýþýn icabý bunun gerçekleþmesi imkânsýz. Pardon imkânsýz deðil, ama olumsuz etkileri olan çok zor bir iþ bu. Þimdi bunlarý düþünmeyi býrak ve asýl meseleye dön.
-          Sýkýldým bu konuþmadan.
-          Hayýr, sýkýlmadýn rahatsýz oldun. Ama bu iyiye iþaret þimdi devam et.
-          Ben kendi halinde bir memurken, kanunlarý uygulamak görevi olan bir amir tarafýndan son derece kanunsuz ve dikta edici bir biçimde baþka bir iþi yapmaya zorlandým.
-          Yani bir haksýzlýða uðradýn.
-          Evet, öyle de özetleyebiliriz. Ben önceden devlete ve kanunlara saygýlý ve inanan birisiydim. Þimdilerde ise ne kanunlara, ne hukuka ne de devlet adamlarýna güvenim ve inancým kalmadý.
-          Ýnançlarýn yýkýlmasý oldukça zor ve bir o kadar da tehlikeli bir durumdur.
-          Neden?
-          Çünkü inançlarýnýn üzerine inþa eder karakterini ve dahasý davranýþlarýný insan. Karakterinin ve yaþama biçiminin temelinin olmamasý demek ruh halinin tamamen yerle bir olmasý demektir. Bunu bir binaya benzetirsek tüm binanýn temelden yýkýldýðýný hayal et. Bu oldukça kötü ve tehlikeli bir durum. Yapýsý gereði insan devamlý inanmak ve güvenmek ister. Ruh saðlýðý bunlara baðlýdýr. Ýnançlarý yýkýldýðýnda ve güveni baþa çýktýðýnda tüm biriktirdikleri yerle bir olur insanýn, sana olan da bu.
-          Peki, ne yapmak gerekli?
-          Bunu beraber bulacaðýz. Sonra ne oldu?
-          Sonra baþýma gelen bu haksýzlýðý engellemek için güvendiklerime gittim. Ama hepsi bana ihanet ettiler. Hepsi bana ihanet ettiler. Hey nereye gidiyorsun?
-          Çok… öfkelisin… bilm…iyo…um.
-          Hey, buraya gel, buraya gel…
            Mustafa ýssýz sokakta bir baþýna baðýrýyordu. Sokak baþýndaki birkaç insan Mustafa’ya þaþýrarak ve korkuyla bir an baktýlar. Mustafa birden bire toparlandý ve hýzlý adýmlarla ters istikamete doðru yürümeye baþladý.