Hiç uyumuyorum
Umut içinde yoğrulup, sabrın
susuz bırakan, sineyi yakan
acısıyla susuyorum ...
Niye bir hicran yolculuğuna çıkıyorum,
bahtın insicamında sükutu yudumluyorum
Yoksa mağdur olan,
kalbi perişanlık yaşayan,
ruh yetisinden korkan mı oluyorum
Neden korkuyorum
Umutlarım ufkumu aydınlatmıyor,
yüreğim niye hüzünle bir müsavilik yaşıyor
Zihnim, izanıma geçit vermiyor,
vefasızlık neden bu kadar sineme acıyı ekiyor
Gün bitiyor, gecenin zemheri yaşatan
üşütmeleri başlıyor, niye içim hala acıyor
Yüreğimden ümit çıkmıyor
Şevk halime ne kadar yabancı geliyor,
bir sevinçle ruhuma geçit bahşetmiyor
Yollar nazar ettikçe,
içime hasret sızısını bırakıyor,
neden sinemden yaş dökülüyor
Gönlüm sessizlik içinde burukluğa adımlıyor,
gün açmaya başlıyor ümit durmuyor
Her zaman bekleyeceksem
Umudun letafetinde yeşermek için
gül-i nihal için yüreğimi hasretmeyi bileceksem
İlim ve irfan için aklımı
bir muvazene içinde hakikatin
rahlesine aşkla vereceksem
Umutlanmalıyım,
öteyi ruhun sevdalaşan
ummanında yaşamalıyım, ayılmalıyım
Ser verip sırrını ifşa etme
Ne derleri ve hatta bahaneleri,
bir önyargı içinde
nefeslenmeyi sevgiyle birleştirme
Hal dilinde rafine olmayı,
ruhun ve gönlün sedasında
aşkı muhabbeti anmayı dile
Şekli yeti asla önceleme,
bir cazibe merkezi olmak için
nefesini hasretme, aşkla iste
Mustafa Cilasun
