İntihar
Şiirleri-3
Anlaşılamadım, anlatamadım kimselere ki,
Şiirdir benim en büyük sevdam,
Ben şiire aşığım!
Ben şiiri yazarım, şiir beni yazar
Sevene anlayana kafiye, kıta, hece saz
Dize, mısra sere serpe, serbest yaz
Sürgüne gönderdim şairi o bilir nedenini
Çürüyüp gidecek batık gemiler gibi
Yazık jilet bile olamadan…
Saçlarında yıldızlar ışıl, ışıl
Sen bir sevda türküsü içre hasretimsin
Yağmurla rüzgâr kamçılıyor camları
Mumlar titriyor masamda, duvarlarda
Dönüp çerçevedeki resme bakıyorum
Gamzeli yanaklar ıslak
Hüzün süzülüyor inceden ince
Ebemkuşağı köprü kuruyor deryadan kıyılara
Yamaçlardan, korulara, kırlara
Göç ediyor turnalar katar, katar
Orman yollarını sarıya boyuyor yapraklar
Sevdasına yandığım hey
Ah benim divane gönlüm!
Sırtımı verdim güngörmüş çınara
Aklımda kalan o son gülüş, son bakış
Yüreğime davetsiz misafir inceden bir sızı
Ümitlenme boşuna dinmez
Bu acı hiç dinmedi, dinmez
Sen olmasan tanımazdım
Ayrılık nedir, özlem ne, acı ne, hele yalnızlık
Unutmak ne mümkün yıllardır olanı biteni
Olmasaydın düşünür müydüm intiharı,
Bu cana kıymayı…
Güneş doğuyor
Başı pare, pare dumanlı dağlar ardından
Gök bir düğün evi, renk cümbüşü içinde
Güllerin ebrulisi, karanfillerin kızılı
Çocukluğumun kâğıttan gemileri
Geçiyor ömrümden süzüle, süzüle…
Giden son gemi bu son yolcusu ile
Dinmez ER / Çeşme / 2013. 07. 15 /