Ýnsan, hayatý biraz da tecrübe ederek öðrenir. Bazý taþlar zamanla yerine oturur insanýn iç dünyasýnda. Veya darmadaðýn olur taþlar ve her þer… Yaþayarak ve görerek… Þer gördüðümüzün zamanla hayýr olduðunu veya hayýr gördüðümüzün tamamen bir þer olduðunu da… Veya zaman bildiðimiz bazý þeyleri pekiþtirir bizim için. Taþýn sert olduðunu biliriz. Tecrübe ve yaþantý yoluyla gerçekten taþ sertmiþ deriz. Soðuk ve sýcaðý da…

            Hayat bazen keskin bir býçak gibi soðuk ve sýcaðý bizim için tamamen ikiye ayýrýr. Tabi ki bunlar kiþisel ve tecrübelerdir. Özel ve görecelidir.

            Sýcak ve soðuðu ayýrt ettiðimiz gibi âlim ve cahilin ayrýmýnda da benzer tecrübeler yaþarýz. Âlim ile cahilin ayrýmýný da zaman ve yaþantýlar bizler için biraz daha perdeyi kaldýrarak yardýmcý olur. Kimisi ferasetini de bir rüzgâr gibi kullanarak o perdeyi biraz daha aralar. Kimisi ise aralanan perdenin ters tarafýna geçerek tamamen perdenin gerisine geçer.

            Zaman ve kader bizim için bunlarý yapýp adeta gizemlere karýþýrken gerisini tamamen bize býrakýr. Benden bu kadar der gibidir. Görmek veya görmemek tamamen kiþiye kalmýþtýr.

            Âlim ve cahili ayýrt ettiðimiz gibi kabak ve karpuzun ayrýmýnda da benzer tecrübeler yaþayabiliriz. Karpuzun kabak olabileceðini de zamanla öðreniyoruz. Karpuz satýcýlarýndan hiç birisinin kabak diye baðýrdýðýna þahit olmasak da artýk satýlan karpuzlar bizim için birer þüphelidir. Kabak mý acaba? Dýþ, görüntüsü nefis bir karpuz olarak gözükse, satýcý kesmece bunlar diyerek baðýrsa bile biz içini merak ederiz acaba içi de karpuz mu yoksa kabak mý diye?

            O karpuzun içini ve kökünü merak ederiz… Kabaðýn bir suçu var mýdýr, yok mudur bilmiyorum? Ama karpuz olarak bize sunuluyorsa durup düþünmekte fayda var. Ya kabakta bunu istiyorsa, ya kabakta karpuz olarak sunulmaktan hoþlanýyorsa… Kabakta bu oyundan haz alýyorsa kabaða da kýzabiliriz kanýmca. Bir sefer doðal, gerçek Diyarbakýr karpuzunun tadýný alanlar bir daha kabak karpuzlara pirim vermezler.

            Meyvesi karpuz gibi gözükse de kökü tabaktýr bazý karpuzlarýn. Kabak karpuzlarýn, gerçek karpuzlarýn yanýnda iç dünyalarýnda bir eziklik hissedip hissetmediklerini de merak ediyorum. Yoksa kendilerini gerçekten karpuz olarak mý görüyorlar bunu da merak ediyorum. Sorsak politik cevaplar verecekleri için belki de bu bir sýr olarak kalacaktýr. Karpuzun iç sesini merak ediyorum.

            Kabak aþýlý karpuzlarýn tadýnda kabaðýmsý bir tat vardýr. Belki bundan dolayý bunlarý “kabak karpuz” diye adlandýrýrýz. Her ne kadar karpuz olsa da aþýsýnda kabak vardýr. Genlerinde kabak vardýr. Kabaðýn köküne aþýlanarak elde edilen karpuzun tat ve aromasý deðiþmektedir.

            Bu akla kabaklarýn bilinçli bir þekilde ileriye yönelik planlarýnýn olduðunu hatýrlatmaktadýr. Zamaný gelince uygun olan kabak köküne aþý yaparak piyasaya sürdüklerini düþündürmektedir. Bu kabaklarýn ne kadar da zeki olduklarýný düþündürmektedir. Zeki ve planlý. Zekiler çünkü yiyiyoruz.

            Ya rabbim bizleri içi farklý, dýþý farklý olanlardan muhafaza eyle. Bizleri olduðu gözükenlerle hemhal eyle. Bu kadar zeki ve planlý hareket eden kabak karpuzlarýn tek korkularý þu hadis-i þerifte gizli olsa gerek; “Müminin ferasetinden korkunuz, zira o Allah'ýn nuru ile bakar.”

            Tezgâhýn önünde bunlarý düþünürken satýcý karpuzlardan birisine þaplak indirerek “kesmece bunlar, hangisini vereyim” sözüyle hayal âleminden uzaklaþýyorum…