Online Üye
Online Ziyaretçi
Ve yine koşuyoruz;
Yetişecek mişiz gibi ardından zamanın!
Zaman depara kalkmış atlet,
Bizse olduğumuz yerde sayan insan!
Zamana yetişip, onu geçmek yerine,
Öğrenmeliyiz zamanla aynı anda yürümeyi,
Ve yaşamalıyız ‘AN’ı !
Zaman ki, bizi düşünmeyip
Bir saniye bile beklemeyen düşman!
Bizse;
Zamanla dost olmaya çalışan saflarız!
Akıp gider dakikalar, saniyeler,
Ve arkasında, zamana yetişmeye çalışan bizler!
Hiç gördün mü?
Zamanla dost olup, bu zamana kadar yaşamış birini?
Oysa bizler fani, zamansa tek ölümsüz…