Bir ayak týkýrtýsý duyulur ýssýz dünyada,

Acep kim gidiyor kimlere elveda diyor,

Karanlýk sokaklar bir gölge gibi adýmlar,

Kahkaha sesi taþlardan acep kim gülüyor

Bu hikayedir yaþam þaþýlacaktýr gerçekten,

Hiç diken olur mu güzel açan beyaz çiçekten,

Aðladý gitti anlatan bile haz almadý gülmekten,

Ama gerçek olduðu için hiçbir þey kaybolmuyor

Koparýlan ilk çiçek düþen daldan son yaprak,

Yani hayat aðacýnýn içinde düþtü bir yaprak,

Çevrildi o aðaçtan yapýlan defterden tek yaprak,

Dallar yapraksýzca bir ses çýkartarak sallanýyor

Cennet güllerinin dikenleri var mýdýr acaba

Nereye gitmiþti duygularýn hepsi kaça, kaça

Cehennemde gül bitmez boþuna etrafa bakma,

Dikenler sýra, sýra olmuþ acýyla toparlanýyor,

Her zaman her þeyin önde bir müjdesi vardýr,

Baharýn ki çiçek, sarý yaprakta sonbaharýndýr,

Elveda diyen kuþ cývýltýlarý konulan dallardýr,

Hayat bir, yaþam bir, bir zamanla yaþanýyor..

Soðuk rüzgarlardan tozlanmýþ gidilen yollar,

Hasretle bekler sanki gelen baharý bütün kollar.

Baþa çevrilir biliyorum görünmeyen bütün sonlar

Hep birlikte biliniz ki yaþanan sevinçler paylaþýlýyor…