Online Üye
Online Ziyaretçi
BİR KADIN VARDI
Bir kızı üçü oğlu ile yaşardı,
İnekleri vardı
Süt sağar eşe dosta satardı
Sabahları kalkıp tarlaya giderdi,
Çalışır cabalar dururdu,
Elleri nasırlaşmış teni yanmış eve gelirdi.
Yağlı yavan yemek hazırlardı
Ahıra girerdi.
İneklere,getirdiği otları verirdi.
Bir kadın vardı
Yolmalar yolmuş,
Bostanlar kazmış,
Yorgun bitmişti.
Bir kadın vardı
Konu komşu onu çok severdi.
Gözü gönlü toktu,
Gıybet bilmezdi
Kin tutmazdı
Düşenin yardımına koşardı.
Bir kadın vardı
Hayatı çilelerle geçmişti,
Izdıraplar çekmişti,
Günler olmuş'ki aç kalmıştı.
Bir kadın vardı
Güzel'mi güzeldi,
Sevgi doluydu
Cana yakındı
Temiz bir duruşu vardı.
Bir kadın vardı
Hasta oldu,
Kimseler bilmedi,
Hayatı inek beslemek ve çalışmakla geçiyordu.
Bir kadın vardı
Ama çaresizdi
Can dostu arkadaşı aynı yastığa baş koyduğu kişi dahi
İnanmıyordu.
Hastalık her yerini sarmış duramaz bir halde iken,
ANKARA'ya hastaneye götürdüler.
Sonuç?
Ölmüştü,
Gözlerimiz yolda cenazesin bekliyorduk.
Bir kadın vardı
Hayat arkadaşı her şeyleri unutup ,
Cenazesi solmadan evlendi.
Gelen eşi onun her şeyi olmuştu,
Günler aylar yıllar geçtikçe çocukların arasında ayrım yapmalar başlamıştı
Bir kadın vardı
Toprak altında bunları görüp kemikleri
sızlıyordu.
öz çocukları üvey evlat olmuştu.
Hayat arkadaşının
Varı yoğu yeni almış olduğu hanımı ve onun çocuklarıydı.
Tek amacı onların mutlu olmasıydı
Öbürleri ha var ha yoktu.
Bir kadın vardı
Namuslu iffetli alçak gönüllü güzel bir insandı,
Mekanı cennet olsun.
Mustafa HAMİŞ
ŞAİR
15.07.2014
