Ay tam denize düştüğü saatlerde
Ağır ağır
Gecenin karanlığı iniyor yüreğime
Avuçlarıma bıraktığın
İki damla gözyaşına tutunuyor
Bir avuç yakamoz topluyorum peşinden.
Sahilin gözümü kamaştıran ışıklarından kaçıyorum
Usulca
Kırık bir sandal arkasına saklıyorum kendimi.
Hıçkıra hıçkıra ağlıyorum derinden.
Ay denize düşerken.
Benden ilk kez ayrılıyorsun bir tanem
Dalgaların hışırtısına karışıyor sessiz çığlığım
Seni beklediğim saatler duruyor birden
Zaman
Takılı kalıyor gecenin tembelliğine
Kızıl sabah karanlığı yırtıp atıyor
Alev alev sana yandığıma
Binlerce yıldız şahitlik yapıyor.
Benden ilk kez ayrılıyorsun bir tanem
Kar altında boynu bükük kardelen gibi
Yokluğunun savaşını verirken
Hasretine mağlup hallerdeyim şimdilerde
Eli koynunda yetim çocuğum
Aylardır özlemlerini yaşıyorum bu şehirde.
Benden ilk kez ayrılıyorsun bir tanem
Günlerdir sana açlığımın sesi gurulduyor
Uzaklardan hasretinin kokusu
Geliyor dalga dalga
Sensizliği beş geçiyor şafak sökerken
İlk kez ayrılıyorum senden bir tanem
Ay denize düşerken…
“Ay denize düştüğü saatlerde her gece ayrılığın vardiyası
başlıyor ve
hayalinin koynunda saklıyorum hasretini”
Gamze YAĞMUR
13.07.2014
Şiirime nefesi ile katkıda bulunan değerli Şairem
Nurefşan’a çok teşekkür ederim…
