Yaðmur vardý havada saðanak saðanaktý, evi olan evine giderdi de evi olmayan nereye giderdi bu yaðmurda. Allah dýþarýda kalanlarýn yâr ve yardýmcýsý olsun diyordu herkes. Þiddetli bir yaðmurun ýpýslak ettiði bir adam vardý sokakta. Þehrin tüm kalabalýðý içerideydi, kupkuruydu ve sýmsýcaktý. Çay içiyorlardý belki de yaðmur sesi eþliðinde. Islananlara bakýyorlardý belki de camdan! Ne romantik bir tabloydu bu  Rabbim!

            Bir tek O, yaðmurun altýnda iliðine deðin ýslanmýþ bir vaziyette duruyordu. Kýlýný bile kýpýrdatmýyordu. Gözünden akan yaþlar aðladýðýný bile belli etmiyordu. Gözleri sabit bir noktaya kilitlenmiþti belli ki kalbiyle ayný istikamete bakýyordu. Bir adam, gece vakti, yaðmur altýnda bir evin önünde bekliyordu.

            Yaðmur yaðýyordu ince ince. Kimse kalmamýþtý sokakta yaðmur her yeri sarýnca!  Gece her zamankinden daha karanlýktý. Adamýn ruhu bu geceden de karanlýktý. Umutsuz boþ ve ýslak gözlerle bakýyordu sadece. Tiril tiril titriyordu da yine kalýyordu öylece. Bir tül perde oynuyordu hafifçe.

            Yâri olan yâr da kurulanýrdý da yâri olmayan ne yapsýndý? Hangi kapýyý çalsýndý? Kimse sarýlsýndý? Ah be aþk, sende olan gizem hiçbir þeyde yoktu. Ýçi ýslak olan dýþý ýslak olandan daha fazla üþürdü. Bunu kim bilebilirdi ki? Ýçi yalnýz olan dýþý yalnýz olandan daha fazla kanardý? Bunu kim anlayabilirdi ki?

            Islanmadýk yer kalmamýþtý, o denli yaðýyordu. Þehir yaðmur kokuyordu, þiirler ýslak ýslaktý. Þýrýl þýrýl yaðmur sesi geliyordu ve cana vurduðunda þýp þýp... Gök gürlüyordu,þimþek çakýyordu ve bir adam karanlýðýn ve yaðmurun tam ortasýnda ýpýslak duruyordu öylece.  Sonra gök, bu kýzgýnlýðýnýn ardýndan adeta yüreðindekileri boþaltýyordu rahmet rahmet adamýn üzerine. Adam aþkýn deryasýnda yüzüyordu.

            Kimse yoktu sokakta. Tek baþýnaydý adam. Deryalarý hatýrladý, dalgalarý, alaboralarý... Hiç batmamýþtý  bugüne kadar ama aþk deryasý farklýydý, aþk dalgasý, aþk alaborasý... Kaptan'dý okyanuslarý geçmiþti ama þimdi sevgilinin damlalarýnda batýyordu, boðuluyordu. Ve durduðu yerin tam karþýsýnda cumbalý evin tül perdelerinin ardýnda heyecan, merak ve aþktan sýrýlsýklam olmuþ bir çift yeþil göz vardý onu izleyen. Ellerini uzatsa alacaktý Kaptan'ý yaðmurdan. Perdeyi çekse þemsiye olacaktý ona. Yapamadý. Hani gel dese Kaptan gidecekti, gülse koþacaktý. O gel demedi Kaptan gitmedi o gülmedi Kaptan koþmadý.

            Kaptan farkýndaydý üzerine bir aðýrlýk gibi çöken bakýþlarýn. Ýçindeki fýrtýnalardan, bulutlardan, yaðmurlardan haberi var mýydý onun acaba? Gözlerindeki yaþýn kendi gözyaþý olduðunu görüyor muydu o? Bir ressam tablosuna bakýyordu, bir þair þiirine...Ve bir kadýn eserine attýðý imzaya bakýyordu, gözyaþlarýna... Bu bir yaðmur serenadýydý. Fonda gök gürültüsü, seyirde yaðmur damlasý ve sýrýlsýklam bir aþk vardý kalpte. Yüreði ýslaktý Kaptan'ýn, gözleri... Teni sýrýlsýklam olmuþsa ne yazardý? Döksün son damlasýna kadar gök içindekileri Kaptan'ýn üzerine, Kaptan bana mýsýn demezdi?

            Tül perdenin arkasýnda duruyordu bir çift yeþil göz, kirpikleri canýný okuyordu Kaptan'ýn, bakýþlarý canýna iþliyordu. Islatan yaðmur deðildi kirpiklerini biliyordu onun hasretiydi. Yaðdý da yaðdý, döktü de döktü yaðmur. Gök hiç bu kadar saðýlmamýþtý. Kurudu da kurudu.

            Ahirde durdu. Kaptan, kaç saat sonra yaðmurun son damlasýný yedikten, þimþeðin son çakýþýný gördükten, göðün son gürültüsünü duyduktan çok sonra yürüdü karanlýðýn içine doðru. Kal demedi o yâr artýk kalmanýn bir manasý yoktu bu þehirde. Gel demedi o yâr, artýk gitme vaktiydi.

            Pencereden bir el uzandý onu tutmak üzere ama artýk geç kalmýþtý. Bir göz baktý ona yalvarýrcasýna kal diye. Bir söz çýktý zayýfça gitme diye! Çok geçti artýk. Yapacak bir þey yoktu kalacak da! Kadýn aðlýyordu gidenin ardýndan delice! Kadýn çaðlýyordu Kaptan'ýn ardýndan gizlice! Ne Kaptan kadýnýn aðladýðýnýn farkýndaydý, ne de kadýn Kaptan'ýn gözyaþlarýnýn farkýndaydý?

            Ve dýþý sýrýlsýklamdý kadýnýn! Görseniz yaðmur yaðýyor sanýrdýnýz, inlemesi gök gürültüsü, feryadý þimþek zannederdiniz. Ve içi sýrýlsýklamdý Kaptan'ýn; sýksanýz göl olurdu, dökseniz sel olurdu. Bir yalnýz adamdý artýk yelkenlerini açmýþtý hüzne! Gidiyordu bilinmeze!

            Kadýn kaldý yaðmurlarýyla, Kaptan gitti gözyaþlarýyla!