Bir davetiye çıkartım sevgiliye !
Umutlar
yeşersin diye, kalpler birleşsin…
Sevgi tomurcukları açılsın…
.Gül bahçemiz yenide fidanlasın ..
Güler açılsın…
Diye…..
Solan umutlar , bir bir yeşersin diye…
Davette icabet eder mi !Acaba gelir mi ‘
Bu sorularla yaşamak bile insanın içini kemirir…
Dört duvar arasında kalmak bir zindan gibi…
Yaşatır insanı ..
Her günü , her gecesi hüsran gibi….
Güne umutla bakma insana çok ırak gelir..
Bel ki ama belki yine bir gün gelir diye…
Hep o hey canla beklersin .
.Günler , aylarca hata yıllarca…
Belki bir gün bir ışık doğaca karanlık günlerime…
Umutlarım bir bir yeşerecek bekli de diye diye
Ömür de hep çaldı.. zaman kaybına uğradı …
Yaşamış bir ölü gibi hayatta sarılmak…
Bitmez , tükenmez bir sevgi var içinde…
Hep umutla yarınlara bakar, gelir diye…